Michael Tyson urodził się 30 czerwca 1966 w Nowy Jorku. Jest amerykańskim byłym bokserem wagi ciężkiej, byłym bokserem zawodowym i aktorem. Był najmłodszym pięściarzem, który zdobył jednocześnie tytuły WBA, WBC i IBF w wadze ciężkiej. Zdobył tytuł WBC w wieku 20 lat, 4 miesięcy i 22 dni, po technicznym nokaucie w drugiej rundzie Trevora Berbicka. Jest jedynym bokserem wagi ciężkiej, który zdobył tytuły tych trzech organizacji po kolei, a nie wszystkie lub więcej naraz. Mike Tyson jest weganinem od 2011 roku.
Początki kariery boksera
Urodzony na Brooklynie. Ma brata Rodneya, który jest od niego starszy o 5 lat. Jego siostra Denise zmarła w 1991 roku w wieku 25 lat na atak serca. Jego ojciec Jimmy Kirkpatrick porzucił rodzinę w 1968 roku, od tego czasu mieszkał tylko z matką Lorną Smith Tyson, która była alkoholiczką. Mieszkali w Bedford-Stuyvesant, ale z powodu braku pieniędzy, gdy miał 10 lat, przeprowadzili się do Brownsville na Brooklynie.
W tym czasie do 14 roku życia przechodził swoje pierwsze intensywne treningi pod okiem nieznanego wówczas trenera, Jana Vojika, z pochodzenia Czecha. Dwa lata później w wieku 16 lat zmarła jego matka, a on sam został oddany pod opiekę menedżera i trenera bokserskiego Cusa D’Amato, który zastąpił Vojika po tym, jak Vojik odszedł, by pracować dla Związku Piłki Siatkowej. Tyson powiedział: „Nigdy nie widziałem mojej matki szczęśliwej ze mną czy dumnej ze mnie. Znała mnie tylko jako dzikiego dzieciaka, o którym wiedziała, że nie zapłacił za nowe ubrania, które zabrał do domu. Nie ma to wpływu na moje życie zawodowe, ale emocjonalnie jest to wyniszczające.”
W dzieciństwie dookoła niego była tylko zbrodnia. Bił się w młodym wieku, w wieku 13 lat był już 38 razy aresztowany, przyłapany na drobnych kradzieżach lub bójkach z dziećmi, które dokuczały mu z powodu seplenienia i ochrypłego głosu.
Jego brat jest psychologiem w centrum zdrowia w południowej Kalifornii. Bardzo wspierał jego karierę i często chodził na jego mecze. Mówi: „Mój brat i ja widujemy się sporadycznie, ale kochamy się”, a także „mój brat zawsze był czymś, a ja nigdy nie byłem niczym”.
Odgryzione ucho
Kiedy wrócił, miał walczyć o tytuł z Evanderem Holyfieldem. W 1996 roku, nieprzygotowany i już inny pod wieloma względami, został znokautowany w dziesiątej rundzie. W 1997 roku doszło do rewanżu. Walka zakończyła się fiaskiem. Podczas walki Tyson wielokrotnie zwracał uwagę sędziemu na łamanie zasad przez Holyfielda. Tyson twierdził, że Holyfield pomagał sobie strzałami w głowę. Sędzia jednak nie zwrócił na to uwagi, a frustracja Tysona z powodu niekorzystnego rozwoju sytuacji zakończyła się ostatecznie odgryzieniem przez niego kawałka ucha Holyfielda, za co został zdyskwalifikowany. Po walce z Holyfieldem Tyson wygrał kilka pojedynków ze słabszymi przeciwnikami, ale jego zwycięska passa skończyła się przy ostatniej próbie odzyskania tytułu mistrza świata. Został pokonany przez Lennoxa Lewisa w Memphis w 2002 roku. Następnie wygrał z Cliffordem Etienne, którego Tyson zdołał znokautować w mniej niż minutę w pierwszej rundzie. Po walce z Kevinem McBride’em w 2005 roku przeszedł na bokserską emeryturę.
Przeszedł na islam. 2 lipca 2010 roku odwiedził Mekkę i odprawił rytuał zwany Umrah.
Kariera bokserska
Pierwsze 19 walk wygrał poprzez knock out, z czego dwanaście w pierwszej rundzie. W 1987 roku zdobył tytuły mistrzowskie wagi ciężkiej (WBA, WBC i IBF) i został nazwany „niepokonanym mistrzem”. W 1990 roku w walce z Jamesem „Busterem” Douglasem, „Żelazny Mike” został niespodziewanie znokautowany w 10-tej rundzie i stracił wszystkie swoje tytuły. Jego rekord to 37 zwycięstw i 1 porażka.