Tor Wyścigów F1 w Singapurze – Marina Bay Street Circuit


Tor Marina Bay Street Circuit jest to tor wyścigowy zbudowany w pobliżu portu Marina Bay i jest używany do wyścigów Formuły 1 oraz innych serii od 2008 roku w Singapurze. Tor jest podobny w charakterze do toru Valencia City Circuit. Został zaprojektowany przez KBR, a w jego budowę zaangażowany był słynny architekt Hermann Tilke.

Pomimo tego, że jest stosunkowo nowy to już podczas swojego debiutu w Grand Prix przyciągnął wiele uwagi. To tutaj zadebiutowały mistrzostwa Formuły 1 przy sztucznym oświetleniu, które okryły się również złą sławą z powodu upozorowanego wypadku Nelsona Piqueta.

Charakterystyka toru wyścigowego w Singapurze

Tor miejski w Singapurze został zaprojektowany w ciekawy sposób. Prowadzi samochody wyścigowe między zakrętami 12 i 13 do stalowego, długiego na 70 metrów i szerokiego na 28 metrów mostu Andersona, a stamtąd na małą wyspę, którą opuszczają ponownie przy prędkości 260 km/h za mostem Marina Bay.

W ostatnim odcinku kierowcy przejeżdżają pod trybuną, dając widzom wyjątkowe przeżycia gdy samochody zbliżają się do nich czołowo, a następnie znikają pod ich stopami z dużą prędkością. Najlepszym miejscem do wyprzedzania jest pierwszy zakręt na końcu prostej finiszowej, gdzie kierowcy zwalniają z 300 km/h przed przejściem w lewo-prawo do 100 km/h, a przed sobą mają jeszcze ostry nawrót. Następnym dobrym miejscem do wyprzedzania jest siódmy zakręt. Tor jest niewątpliwie przyjemny dla kierowców i widzów, a także znacznie bezpieczniejszy niż dawny Thomson Circuit, na którym Grand Prix Singapuru odbywało się do 1973 roku.

Tor w Singapurze przypomina w niektórych elementach ten w Monte Carlo. Elementy aerodynamiczne bolidów są ustawione na maksymalną siłę docisku, a z powodu liczby zakrętów pokonywanych tylko na dwójce, średnia prędkość wynosi tylko około 170 km/h. Wymagający hamowania tor jest prowadzony w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, a maksymalną prędkość kierowcy osiągają nie na prostej kończącej zakręt Shears, ale na końcu Raffles Boulevard. Z drugiej strony najwolniejszymi miejscami są zakręty 3, 13 i 18. Większość asfaltowej nawierzchni jest gorszej jakości, jak to zwykle bywa na miejskich torach, przez co przyczepność jest mocno ograniczona. Towarzyszy temu stosowanie miękkich mieszanek opon. Dla silników Singapur jak większość miejskich torów nie stanowi poważnego problemu. Niewiele jest jazdy na pełnym gazie, ale częste przyspieszenia przy wychodzeniu z wolnych zakrętów stawiają spore wymagania skrzyni biegów i jej częściom. To dlatego skrzynie biegów mają krótkie przełożenia.

Fakty i liczby dotyczące toru w Singapurze

  • Długość toru: 5 073 m
  • Liczba okrążeń wyścigu: 61
  • Długość wyścigu: 309 km
  • Odcinek startowy do mety: 137 m
  • Liczba zakrętów: 23 (9 prawych i 14 lewych)
  • Szerokość toru: 10 – 15 m
  • Rekord toru: 1:45.599 (172.740 km/h) – Kimi Räikkönen/Ferrari (2008)
  • Najszybsze okrążenie kwalifikacji: 1:44.801 (174.056 km/h) – Felipe Massa/Ferrari (2008)
  • Prędkość maksymalna: 295 km/h
  • Pierwsze GP: 2008 (zwycięzca Fernando Alonso (ESP) – Renault R28)
  • Liczba GP: 3
  • Średnie zużycie paliwa: 2,25 kg / okrążenie
  • Pełne otwarcie przepustnicy: 46%.
  • Odcinek toru na pełnym gazie: 650 m
  • Liczba zmian biegów: ok 76 / okrążenie
  • Zużycie opon: średnie
  • Zużycie hamulców: bardzo wysokie
  • Strategia
    • 1 przystanek: 39 – 43 okrążenie
    • 2 przystanki: 24-28 i 44-47
    • 3 przystanki: 14-19, 35-39 i 52-58
  • Architekt: Hermann Tilke
  • Pojemność Trybun: 110 000

Historia

Włączenie Grand Prix Singapuru do kalendarza Formuły 1 poprzedziły długie negocjacje z FIA i promotorem Bernie Ecclestone’em. Gdy strony doszły do porozumienia, Singapur mógł cieszyć się wyścigiem przez pełne pięć lat. Alternatywa budowy stałego toru, który miał być gotowy do w latach 2010-2011 jest rozważana, ale kryzys finansowy zahamował plany. Tymczasem pierwszy nocny wyścig Formuły 1 długo stał pod znakiem zapytania z powodu braku możliwości wystarczającego oświetlenia toru przez organizatorów. Po kilku testach FIA przekonała się jednak, że surowe przepisy dotyczące bezpieczeństwa kierowców są spełnione, a sam pierwszy wyścig przekonał wszystkich, że nie ma problemu z widocznością.

Oświetlenie wyścigów nocnych

Uruchomienie nowej atrakcji poprzedziły jednak prace mające na celu zapewnienie płynnego i wysokiej jakości oświetlenia. Zainstalowane urządzenia mogą wytworzyć nawet czterokrotnie intensywniejsze oświetlenie w porównaniu do światła na stadionie piłkarskim. Podstawa składa się z lamp halogenowych, z których każda ma moc 2000 W. Są one rozmieszczone w odległości czterech metrów od siebie i sięgają do wysokości dziesięciu metrów nad torami. Całkowita moc zainstalowana na pięciokilometrowym torze wynosi więc 3,18 mln watów. Dwanaście generatorów zapewnia źródło energii. To właśnie zapasowe źródło zasilania i jego niezależność od lokalnej sieci energetycznej były podstawowym wymogiem bezpieczeństwa, ponieważ nie było możliwości, aby podczas wyścigu na torze zapanowała ciemność. Ciekawostką jest fakt, że oświetlenie jest tylko po jednej stronie toru. Celem tej koncepcji jest bezpieczeństwo. Jeśli oświetlenie byłoby zainstalowane po obu stronach, kierowca mógłby zostać zdezorientowany.

„Crash-Gate”

Dochodzenie FIA w 2009 roku wykazało, że wywieranie wpływu stało za zaskakującym zwycięstwem Fernando Alonso w Grand Prix Singapuru 2008, które zaraz po wyścigu zostało okrzyknięte genialnym posunięciem strategicznym zespołu Renault. Oszustwo zostało popełnione przez dwóch najwyższych rangą przedstawicieli drużyny. Przed wyścigiem Flavio Briatore i Pat Symonds rzekomo namówili Nelsona Piqueta, który był wtedy kolegą Alonso z zespołu, by celowo rozbił się na 13 okrążeniu pozwalając koledze z zespołu Fernando Alonso wykorzystać wczesny pit stop i wygrać dzięki wyjazdowi samochodu bezpieczeństwa.

21 września 2009 roku 26-osobowa Światowa Rada Sportów Motorowych Międzynarodowej Federacji Samochodowej nałożyła na Team Renault karę za celowe wywarcie wpływu na wynik GP Singapuru 2008, w wyniku czego Flavio Briatore i Pat Symonds wycofali się z zespołu Renault. Drużyna dostała zakaz z dwuletnim zawieszeniem. Flavio Briatore został dożywotnio wykluczony z F1, a były główny inżynier Pat Symonds otrzymał pięcioletni zakaz wstępu do F1. Fernando Alonso został oczyszczony z zarzutów, ponieważ nie znaleziono bezpośrednich dowodów na jego udział. Piquet otrzymał immunitet od ówczesnego prezydenta FIA Maxa Mosleya przed przesłuchaniem. Briatore zaskarżył jednak później ten wyrok w sądzie cywilnym, który przyznał mu rację, a kary nałożone przez FIA na Briatore i Symondsa zostały unieważnione przez ten wyrok.

Wyniki ostatnich edycji

RokZwycięzca Grand PrixTeam
2015Sebastian VettelFerrari
2016Nico RosbergMercedes
2017Lewis HamiltonMercedes
2018Lewis HamiltonMercedes
2019Sebastian VettelFerrari

Kamil

Od 2002 roku interesuje się zakładami bukmacherskimi. Wtedy właśnie postawiłem swój pierwszy kupon u naziemnego bukmachera. Zainteresowanie trwa do dziś dzień i obejmuje takie zagadnienia jak statystyki, prawdopodobieństwa, różnice w dyscyplinach sportu, wpływ czynników na wyniki meczów, jak również poszukiwanie błędów w kursach bukmacherskich.

AKTUALNE POSTY