Silverstone Circuit to tor wyścigowy położony na granicy Northamptonshire i Buckinghamshire. Tor znany jest jako miejsce organizowania Grand Prix Wielkiej Brytanii, które odbyło się tu po raz pierwszy w 1948 roku, a od sezonu 1987 jest stałym punktem w kalendarzu Formuły 1.
Oprócz Grand Prix, tor Silverstone gości inne czołowe brytyjskie i światowe wydarzenia motorsportowe. Są to Mistrzostwa MotoGP, Mistrzostwa Świata Superbike, FIA GT1 i Le Mans Series. Jest także gospodarzem prestiżowego wyścigu BRDC International Trophy, który choć rozgrywany pod szyldem Formuły 1, nie był wliczany do mistrzostw. Dziś na torze odbywa się coroczny Silverstone Classic, spotkanie historycznych jednośladów F1, a zwycięzca wyścigu otrzymuje trofeum BRDC.
Charakterystyka toru Silverstone
Silverstone jest położony około 115 km na północ od Londynu. Stoi na terenie byłego lotniska wojskowego dla bombowców Royal Air Force. Trzy pasy startowe ułożone w typowy trójkąt, zbudowane w 1943 roku, leżą teraz na środku toru wyścigowego. W 1949 roku torowi nadano kształt, który stanowi podstawę dzisiejszej trasy. Dwa lata później został wydzierżawiony przez Brytyjskie Stowarzyszenie Kierowców Wyścigowych (BRDC) i wprowadzono na nim wiele zmian. Między innymi przeniesiono boxy i pit stopy z prostej Farm na prostą między Woodcote a Copse. W 1971 roku BRDC kupiło wszystkie grunty, na których znajdował się tor i ponownie wprowadzono modyfikacje. Zbudowano nowe pit-stopy, nowy zakręt w Woodcote i zmodyfikowano cały tor, by umożliwić lepsze wyprzedzanie. Te ulepszenia nie były jednak ostatnimi. Tor był modyfikowany także w następnych latach. Celem było zmniejszenie prędkości. W 1991 roku została ona spowolniona i wydłużona poprzez budowę dodatkowych zakrętów. Mimo to, średnia prędkość nadal wynosi 235 km/h. Poczyniono także wiele inwestycji w zaplecze toru, powstała tu także szkoła wyścigowa.
Dzisiejszy Silverstone pozostaje jednym z najbezpieczniejszych torów. Ma wysokiej jakości, płaską asfaltową nawierzchnię o średnich wymaganiach dotyczących opon i jest nawet nieco bardziej przyjazna dla hamulców. Składa się z siedmiu lewych i dziesięciu prawych zakrętów.
W czasie weekendu wyścigowego spokojny wiejski region zamienia się w ruchliwe centrum turystyczne. Brak infrastruktury drogowej powoduje, że ruch lokalny się załamuje i tworzą się zatory. Problem ten został jednak w dużej mierze rozwiązany dzięki budowie obwodnicy Silverstone A43. Grand Prix Wielkiej Brytanii zwykle odbywa się latem, ale w 2000 roku zostało przeniesione na kwiecień. Okazało się to jednak bardzo niefortunnym rozwiązaniem, gdy ulewne deszcze zamieniły pola, na których widzowie parkowali swoje samochod – w wielkie bagna. Wielu gości jest przewożonych na tor helikopterem przez co lotnisko Silverstone Heliport jest w tym dniu najbardziej ruchliwym lotniskiem w Wielkiej Brytanii.
Fakty i liczby dotyczące toru Silverstone
- Długość toru: 5 901 m
- Liczba okrążeń: 52
- Długość wyścigu: 306,7 km
- Odległość między startem a metą: 105 m
- Liczba zakrętów: 18 (10 w prawo i 8 w lewo)
- Szerokość toru: 15 m
- Długość najdłuższej prostej: 770 m
- Rekord toru: 1:27.097 – Max Verstappen/RedBull (2020)
- Najszybsze okrążenie kwalifikacyjne: 1:29.615 (236.652 km/h) – Sebastian Vettel/Red Bull-Renault (2010)
- Prędkość maksymalna: 305 km/h
- Pierwsze GP: 1948 (zwycięzca Luigi Villoresi (ITA) – Maserati 4CLT/48)
- Liczba Grand Prix: 55
- Średnie zużycie paliwa: 2.36 kg/okrążenie
- Jazda na pełnych obrotach: 68%
- Odcinek trasy przy pełnej mocy: 890 m
- Liczba zmian biegów: ok 44 / okrążenie
- Zużycie opon: średnie do wysokiego
- Zużycie hamulców: niskie
- Poziom przyczepności: wysoki
- Pojemność trybun: 150 000
Strategia
- 1 postój: 32. – 35. okrążenie
- 2 postoje: 21-30 i 40-45
- 3 postoje: 16 – 22, 32 – 37 i 46 – 50.
Historia
Teren lotniska Silverstone był wykorzystywany do szkolenia pilotów bombowców podczas II wojny światowej. W tym czasie najsłynniejszy tor w Anglii, Brooklands, ze swoim słynnym pasem startowym został zniszczony podczas nalotów. Brak wyścigów zmusił dyrektorów Brooklands (Weybridge) Ltd do sprzedaży terenu za 330 tyś funtów fabryce samolotów Vickers-Armstrong. Królewski Automobilklub (RAC) nabył wtedy w ramach rekompensaty od Ministerstwa Lotnictwa lotnisko wojskowe w pobliżu wioski Silverstone w hrabstwie Northamptonshire. Silverstone wkrótce stał się dla Brytyjczyków nową legendą motoryzacji. Grand Prix odbyło się tu już w 1948 roku i to właśnie tutaj 13 maja 1950 roku zaczęła się pisać historia serii Mistrzostw Świata Formuły 1.
Pierwsza wzmianka o wyścigu na Silverstone pochodzi z września 1947 roku. Był to bardzo nieformalny, a nawet nielegalny wyścig znany jako Grand Prix Mutton. Rok później wyścig ponownie zawitał na Silverstone, ale tym razem w formie Grand Prix Wielkiej Brytanii, organizowany przez Royal Automobile Club. Odbywało się to na torach startowych z długimi prostymi zakończonymi wąskimi serpentynami i torem otoczonym belami słomy. Na tym torze ścigano się również w 1949 roku, ale na potrzeby wyścigu International Trophy organizatorzy zdecydowali się na bieg po torze okrężnym. Tor ten był również używany do rozgrywania Grand Prix w 1950 i 1951 roku. Od 1952 roku linia startu została przeniesiona z Farm Straight na dzisiejszą prostą finiszową i ta konfiguracja pozostała praktycznie niezmieniona przez kolejne 35 lat.
Silverstone był świadkiem znaczących sukcesów brytyjskich kierowców i zespołów, ale również inne gwiazdy Formuły 1 mają z nim wspaniałe wspomnienia. Włoski zespół Ferrari, dzięki Froilainowi Gonzalezowi świętował swoje pierwsze zwycięstwo w Grand Prix na tym torze w 1951 roku. W 1979 roku Clay Regazzoni przyjechał tu po swoje pierwsze zwycięstwo dla zespołu Franka Williamsa, a w 1997 roku zespół ten odniósł swój setny triumf na Silverstone z Jacques’em Villeneuve’em. Ojciec Jacques’a, Gilles zadebiutował w Formule 1 na tym tradycyjnym torze w 1977 roku. Silverstone, obok Monzy, byłego austriackiego toru Österreichring i toru Spa-Francorchamps jest dziś wciąż jednym z najszybszych.
W swojej historii Grand Prix Wielkiej Brytanii przeniosło się z Silverstone na tory Aintree lub Brands Hatch, ale powróciło tu na dłużej w 1987 roku. Sporty motorowe mają w Wielkiej Brytanii ogromną tradycję i nikt nie wyobraża sobie kalendarza Formuły 1 bez tego toru. Męczące są natomiast długotrwałe spory o jego przyszłość. Co roku Bernie Ecclestone naciska na organizatorów, by poprawili niedostateczną infrastrukturę. W 2009 roku istniała nawet groźba, że Silverstone zniknie z kalendarza i wyścig zostanie przeniesiony do Donington. Nie udało się jednak na czas rozpocząć koniecznego remontu i Silverstone wrócił do gry. Negocjacje były jednak trudne, a Ecclestone od dawna utrzymuje, że wolałby odwołać Grand Prix Wielkiej Brytanii. W końcu jednak zgodzili się na radykalną przebudowę i podpisali 17-letnią umowę, która pierwotnie miała należeć do Donington Park. Częścią umowy była budowa nowego pit lane’u i padoku. Przebudowa obejmuje również nowe trybuny i infrastrukturę toru.
Transformacja zajęła pięć miesięcy i kosztowała pięć milionów funtów. Modyfikacje objęły sześć zakrętów, a tor został wydłużony z pierwotnych 5,141 metrów do 5,901 metrów. Zawodnicy nie będą już jechać z Abbey Corner do Farm Straight, Bridge i Priory, ale skręcać w prawo, a następnie pojawi się pięć nowych zakrętów zanim powrócą na oryginalną trasę w Luffield.
Okrążenie na nowoczesnym torze Silverstone
Przejazd na Silverstone rozpoczyna się od pierwszego bardzo szybkiego zakrętu Copse, gdzie kierowcy muszą delikatnie hamować i ślepo kierować samochód na właściwą linię. Jedynym punktem orientacyjnym jest tutaj znacznik 50 metrów po lewej stronie toru. Następnie nadchodzi bardzo szybka i popularna kombinacja zakrętów Maggotts i Becketts. Podczas pokonywania podwójnej kombinacji lewo-prawo kierowca musi pozostać maksymalnie skupiony i starać się nie hamować, aby utrzymać idealny tor jazdy. Nawet mały błąd może kosztować dużo czasu, a ewentualny zły podbieg na prostej Hangarowej oznacza brak maksymalnej prędkości na końcu prostej. W tym miejscu samochody hamują na zakręcie Stowe. Jest to bardzo szybki i wyboisty zakręt z długim i nieprzejrzystym wierzchołkiem. Hamowanie w tym miejscu jest stosunkowo późne, a kierowcy często pomagają sobie na zjeździe, przejeżdżając przez krawężniki.
Krótka prosta z lekkim spadkiem wprowadza bolidy w ciasną szykanę Vale, gdzie bardzo łatwo jest stracić kontrolę nad samochodem z powodu zdradliwych krawężników. Po tej szykanie kierowcy kontynuują jazdę przez ciasny prawy zakręt Club, którego profil został zmodyfikowany podczas przebudowy w 2010 roku. Przy wierzchołku ma przeciwny brzeg niż poprzednio i opada na wyjściu. W przeszłości opony miały tu duże znaczenie Następna prosta jest dość długa. Tutaj nabiera dużej prędkości i to bardzo ważne jest tempo podczas podchodzenia do zakrętu Abbey. Jest to prawy zakręt, używanej od 2010 roku, który pokonuje się na szóstym biegu z prędkością około 250 km/h.
Pierwsza część zakrętu wydaje się być dość ostra, dodatkowo jest tam wyboistość, która wyrzuca samochód. Następnie tor się rozszerza i kierowcy przyspieszają w kolejnym lewym zakręcie, Farm, gdzie samochody wracają na lewą stronę toru stwarzając okazję do wyprzedzania. Po tym następuje łagodne wzniesienie i powolny, wymagający użycia hamulców odcinek. W przeszłości te problemy nie występowały, ale tym razem ucierpią na tym tylne opony. Dalej mamy trzynasty zakręt Village i The Loop, które dla odmiany są lewoskrętne. Wierzchołek jest tu dość późny, a potem nadchodzi szybki zakręt Aintree. Samochody pozostają po zewnętrznej, a następnie skręcają w kolejną prostą.
Ten odcinek prowadzi do długiej prostej Wellington Straight. Za nim następuje hamowanie przed ostatnim odcinkiem toru – zakrętami Brooklands i Luffield. Brooklands jest bardzo trudnym zakrętem, ponieważ jego wierzchołek pojawia się stosunkowo późno i jest kilka możliwych idealnych torów jazdy. Oferuje też doskonałe możliwości wyprzedzania. Róg Luffield jest również ważnym zakrętem. Podwójny prawy zakręt pokonuje się na drugim lub trzecim biegu i ostatecznie przyspiesza w górę Woodcote aż do prostej finiszowej.