Tenisista Tomas Berdych został nagrodzony w 2004 roku zwycięstwem nad ówczesnym numerem jeden Rogerem Federerem podczas Igrzysk Olimpijskich. Swoimi znakomitymi występami zapewnił sobie miejsce w pierwszej dziesiątce najlepszych graczy na świecie.
Kilka słów wstępu o Tomasie Berdychu
Tomas Berdych zaczął grać w tenisa w wieku pięciu lat. Swoją karierę zawodową rozpoczął w 2002 roku. Dzięki kombinacji silnego forehandu, bezkompromisowego serwu i agresywnej gry, stopniowo piął się coraz wyżej. Czy to do półfinałów French Open i Tournament of Champions, czy do finału Wimbledonu.
Podniósł nad głowę trofea z Palermo, Monachium i Tokio. Tomas Berdych walczył o najwyższe miejsca w rankingach z Federerem i Nadalem, a także z Serbem Djokovicem i Brytyjczykiem Andym Murrayem.
W 2003 roku Tomáš Berdych zaczął reprezentować Czechy w międzynarodowym turnieju drużynowym Davis Cup. W tandemie z Radkiem Stepankiem wygrał ją dwa razy z rzędu w 2012 i 2013 roku.
W następnym roku Tomáš Berdych rozegrał najdłuższy mecz Pucharu Davisa w historii z Lukasem Rosolem, który zakończył się po siedmiu godzinach i dwóch minutach zwycięstwem Szwajcarów.
W 2019 roku Tomas Berdych podjął decyzję o przejściu na emeryturę.
Przez osiem lat Tomas Berdych był trenowany przez Jaroslava Navrátila, głównego trenera Prostejovskiego Klubu Tenisowego i niegrającego kapitana reprezentacji w Pucharze Davisa. Następnie jego doradcą został były trener Stepanka, Tomáš Krupa.
Przez osiem lat Tomas Berdych spotykał się z tenisistką Lucie Šafářovą. Dwukrotnie startowali razem w mieszanych drużynach Pucharu Hopmana. Wygrał go w 2012 roku z Petrą Kvitovą.
W 2011 roku Tomas Berdych zakochał się w modelce i byłej tenisistce Esther Sátorovej, którą poślubił latem 2015 roku. Pobrali się w Monako.
Biografia tenisisty
Tomas Berdych jest czeskim tenisistą, który wszedł na zawodowy kort w 2002 roku. Zaczął grać w tenisa w wieku pięciu lat. Po raz pierwszy stał się sławny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 2004 roku, gdzie pokonał Szwajcara Rogera Federera, numer jeden na świecie.
Zdobył dwanaście tytułów singlowych w ATP Tour, w tym zwycięstwo w 2005 roku w BNP Paribas Masters Paris Masters oraz dwa tytuły deblowe. W sezonie 2010 wystąpił w finale Sony Ericsson Open w Miami oraz w półfinale French Open. Wywalczył także drogę do swojego jedynego finału Wielkiego Szlema, na Wimbledonie, gdzie uległ numerowi jeden Rafaelowi Nadalowi. Przegrał z Jo-Wilfriedem Tsongą w półfinale Tournament of Champions 2011. Jego występ w ostatniej czwórce US Open 2012 i Australian Open 2014 uczynił go drugim czeskim tenisistą w historii, który obok Ivana Lendla dotarł do półfinału singla we wszystkich czterech Wielkich Szlemach.
W maju 2015 roku był najwyżej sklasyfikowanym czeskim singlistą w rankingu ATP (nr 4), pierwszym od czasu, gdy Petr Korda opuścił czwarte miejsce w październiku 1998 roku. Jego najwyższy ranking w deblu osiągnął w kwietniu 2006 roku na 54 miejscu. Od 2009 roku do grudnia 2014 roku jego trenerem był były trener Štěpánka, Tomáš Krupa. Od 16 grudnia 2014 roku prowadzi go Wenezuelczyk Daniel Vallverdu, który wcześniej pracował z Andym Murrayem.
W reprezentacji Czech w Pucharze Davisa zadebiutował w 2003 roku w barażu o Grupę Światową przeciwko Tajlandii, w którym wygrał w singlu z Udomczokiem, a także w deblu z Jiřím Novákiem. Do 2016 roku wystąpił w dwudziestu ośmiu międzynarodowych meczach w tych zawodach z bilansem 28-14 w singlach i 20-2 w deblach. W 2012 roku był zawodnikiem numer jeden w drużynie, która wygrała Puchar Davisa, pokonując Hiszpanię 3-2 w finale w Pradze. Dzięki wygranej w finale debla, on i Radek Stepanek stali się najbardziej utytułowaną czeską parą w zawodach. W kolejnym roku, 2013, udało mu się wraz z czeską drużyną obronić puchar, wygrywając pierwszy mecz z Dusanem Lajoviciem w finale z Serbią, a następnie wraz z Radkiem Stepankiem zwyciężył w grze podwójnej. Berdych zdobył w ten sposób swój drugi tytuł w zawodach.
Wraz z Petrą Kvitovą wygrał Puchar Hopmana w 2012 roku.
Kariera i sukcesy w kolejnych latach
Twarda nawierzchnia jest jego ulubioną. Gra jako praworęczny, a jego najlepszymi uderzeniami są forehand i serw. Przez osiem lat jego trenerem był Jaroslav Navrátil, z którym zakończył współpracę pod koniec 2008 roku, ponieważ Navrátil przyjął posadę głównego trenera TK Agrofert Prostějov, którego jest członkiem.
Rok 2002
Do zawodowego tenisa wszedł w wieku siedemnastu lat. W pierwszym roku swojej kariery zagrał trzy turnieje Challenger i kilka turniejów Futures w Czechach i na Słowacji. Wygrał dwa wydarzenia w tej kategorii. W finale czeskiej F5 pokonał Pavla Šnobla 6-2 i 6-3. W turnieju F8 zwyciężył z Ladislavem Chramostą 6-4 i 6-3.
Grał również w debla z różnymi partnerami na turnieju Futures. Najlepszy wynik osiągnął w parze z Lukasem Dlouhy’m, gdy dotarli do finału turnieju F9 w Czechach, gdzie przegrali z niemiecką parą Petzschner i Stadler po 3-6 i 1-6.
Rok 2003
W drugim sezonie zagrał kilka turniejów w niższych kategoriach. Wygrał turniej Future F5 w Wielkiej Brytanii, gdzie w finale pokonał Petera Clarka 6-1 i 6-4. W wyższej kategorii Challenger, wygrał dwa wydarzenia, pierwsze w Graz w Austrii, gdzie pokonał miejscowego tenisistę Juliana Knowle 6-4 i 5-7 , a drugie w Burdaös na Węgrzech, wygrywając w finale z Bułgarem Ivaylo Tarykovem 6-2 i 6-3.
Po raz pierwszy zakwalifikował się do turnieju głównego Wielkiego Szlema, podczas US Open. W eliminacjach przegrał w trzeciej rundzie z Roko Karanušiciem, ale awansował do turnieju jako lucky loser. W głównym losowaniu, w pierwszej rundzie znokautował Niemca Thomasa Behrenda 5-7, 6-3, 6-2 i 6-3. Jednak w drugiej rundzie nie sprostał Juanowi Ignacio Cheli, przegrywając z nim 6-2, 1-6, 4-6 i 3-6.
Swoje dziewicze triumfy turniejowe zanotował w deblu. Najpierw wraz z Jaroslavem Levinskym wygrali Sarajevo Challenger, gdzie w finale pokonali szwedzką parę Simon Aspelin i Johan Landsberg 1-6, 7-6(6) i 6-4. Następnie wraz z Michalem Navratilem wygrali turniej Futures w Wielkiej Brytanii, a na koniec praski Challenger, gdzie pokonali argentyńską parę Martín García i Sebastián Prieto 6-4, 3-6 i 6-4 w decydującym meczu.
Trzy dni po ukończeniu osiemnastego roku życia po raz pierwszy reprezentował Czechy w Pucharze Davisa. W barażu Grupy Światowej przeciwko Tajlandii, on i Jiri Novak najpierw pokonali parę Paradorn Srichaphan i Danai Udomchoke 6-3, 7-6(2) i 6-4 w deblu, a następnie wygrali w singlu z Danai Udomchoke 7-6(2) i 6-3 w deciderze.
Po raz pierwszy wygrał plebiscyt Golden Canary za awans z szóstego miejsca w rankingu ATP na 103.
Rok 2004
W sezonie 2004 skupił się bardziej na turniejach rangi challenger i ATP Tour. W challengerach wygrywał turnieje w Besançon, Weiden i Braunschweigu. Sezon rozpoczął od nieudanej próby zakwalifikowania się do turnieju głównego w Auckland. Tydzień później udało mu się już zakwalifikować do otwierającego sezon Wielkiego Szlema Australian Open. W pierwszej rundzie pokonał Francuza Nicolasa Mahuta 6-4, 6-2, 5-7 i 6-3. W drugiej rundzie nie sprostał jednak czwartemu w kolejności Andre Agassiemu, przegrywając 0-6, 2-6 i 4-6.
W lutym powrócił do gry w Pucharze Davisa, ale nie odniósł już takich sukcesów jak w zeszłym roku. Przegrał z Feliciano Lópezem w czterech setach 4-6, 7-6(2), 3-6 i 2-6. Czechy nie dały rady Hiszpanii i po przegranej 2-3 w meczu zostały zdegradowane do barażu o Grupę Światową.
Zadebiutował także na French Open i Wimbledonie. W obu Wielkich Szlemach nie przeszedł jednak przez rundę wstępną. W pierwszym z nich przegrał z Tajlandczykiem Paradornem Srichaphanem po 3-6, 4-6, 6-3 i 1-6 w setach. Na Wimbledonie został pokonany przez Francuza Juliena Benneteau wynikiem 3-6, 5-7 i 4-6.
Następnie reprezentował Republikę Czeską na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atenach. W pierwszej rundzie znokautował Floriana Mayera po setach 6-3 i 7-5. W drugiej fazie zawodów zaskoczył tenisowy świat, pokonując w trzech setach 4-6, 7-5 i 7-5 Szwajcara Rogera Federera, nr 74 na świecie. Po tym sukcesie, w trzecim akcie pokonał piętnastego w rankingu Tommy’ego Robredo wynikiem 7-6(2), 4-6 i 8-6. W ćwierćfinale został wyeliminowany przez rozstawionego z numerem pierwszym Amerykanina Taylora Denta w dwóch setach 4-6 i 1-6.
Na US Open pokonał Szweda Jonasa Bjorkmana 6-3, 2-6, 6-2, 1-6 i 6-3 w pięcio-setowym pojedynku w rundzie otwarcia. W drugiej rundzie nie miał sobie równych z Finem Tuomasem Ketolą, którego pokonał w trzech setach 6-3, 7-6(1) i 6-3. W kolejnym meczu rozegrał kolejną pięcio-setową walkę, wygrywając z Rosjaninem Michaiłem Jużnym po 2-6, 6-1, 6-3, 4-6 i 6-1. W ósmej rundzie nie sprostał Tommy’emu Haasowi z Niemiec po 6-7(6), 1-6 i 5-7 setach.
Niespełna miesiąc później zagrał w barażu o Puchar Davisa przeciwko Paragwajowi. Berdych pokonał Ramóna Delgado w singlu, by pomóc Czechom wygrać mecz 5-0.
Po zakończeniu sezonu wyjechał na turniej do Palermo. Znokautował siódmego w kolejności Hiszpana Davida Ferrera w półfinale po setach 7-5 i 6-4, a następnie świętował swój pierwszy tytuł ATP Tour, gdy pokonał Włocha Filippo Volandriego dwa razy 6-3 w finale. Po tym triumfie po raz pierwszy znalazł się w elitarnej 50-tce rankingu ATP, dzięki czemu drugi rok z rzędu zajął pierwsze miejsce w kategorii ATP Advancement w plebiscycie Golden Canary.
Rok 2005
Nie rozpoczął sezonu w dobrej formie i odpadł w pierwszej rundzie podczas pierwszych zawodów w Adelajdzie i Sydney w styczniu. Również na Australian Open nie udało mu się przejść do drugiej rundy w grze pojedynczej. Lepszy wynik osiągnął w deblu mężczyzn, kiedy wraz z Rumunem Andreiem Pavlem dotarli do ćwierćfinału, gdzie przegrali z austriacko-niemiecką parą Jürgen Melzer i Alexander Waske 6-7(3) i 6-7(8).
W Marsylii, Rotterdamie i Dubaju za każdym razem odpadał w drugiej rundzie. Na tym ostatnim turnieju zagrał w deblu z Niemcem Nicolasem Kieferem, z którym został wyeliminowany w półfinale po pokonaniu szwedzko-francuskiej pary Jonas Björkman i Fabrice Santoro.
Później reprezentował kraj w Pucharze Davisa. W pierwszej rundzie Grupy Światowej nie zaprezentował się jednak przekonująco w meczu z Argentyną, kiedy to w piątek w singlu został zdeklasowany przez Guillermo Corię. Czechy przegrały 5-0 i musiały rozegrać jeszcze jeden mecz, aby pozostać w barażu.
Po Pucharze Davisa zagrał w turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells i po raz pierwszy w tym sezonie awansował do trzeciej rundy w grze pojedynczej. W drugim etapie zawodów pokonał rozstawionego z numerem dziewiętnastym Chorwata Mario Ancica. W kolejnym meczu nie sprostał jednak innemu Chorwatowi, Ivanowi Ljubicicowi i przegrał z nim po 4-6 i 1-6 w setach.
W kilku innych turniejach ATP odpadł w rundzie otwierającej. W maju reprezentował Republikę Czeską na Drużynowym Pucharze Świata. W grze pojedynczej udało mu się pokonać Francuza Michaela Llodrę, ale przegrał dwa pozostałe mecze singlowe, najpierw z Argentyńczykiem Guillermo Cañasem, a potem z Chilijczykiem Nicolásem Massúą. W deblu, on i Jiri Novak przegrali z francuską parą Arnaud Clément i Michaël Llodra, ale zdołali wygrać swoje kolejne mecze z Argentyną, reprezentowaną przez Juana Ignacio Chela i Gastóna Gaudio, oraz z chilijską parą Hermes Gamonal i Adrián García. Czeska drużyna zajęła ostatnie miejsce w grupie czerwonej.
Na French Open pokonał Amerykanina Jeffa Morrisona w rundzie otwarcia, ale w drugiej rundzie uległ Argentyńczykowi Davidowi Nalbandianowi, przegrywając 3-6, 2-6 i 1-6. Dotarł także do drugiej rundy debla w parze z Tomasem Zibem, gdzie został pokonany przez rosyjską parę Igor Andreev i Nikolay Davydenko.
Na kolejnym turnieju w Londynie odpadł w pierwszej rundzie i przeszedł do drugiej rundy w Hamburgu. Na Wimbledonie dotarł do trzeciej rundy, gdzie po setach 3-6, 6-7(5) i 3-6 uległ rakiecie swojego olimpijskiego pogromcy Taylora Denta.
Już w następnym tygodniu odniósł swój pierwszy duży sukces w tym sezonie, kiedy dotarł do finału turnieju Swedish Open. W meczu o tytuł pokonał go numer trzy Rafael Nadal z Hiszpanii po 6-2, 2-6 i 4-6. W Stuttgarcie w Niemczech awansował do ćwierćfinału, gdzie został wyeliminowany przez Rosjanina Davydenko po 4-6 i 2-6 w setach.
Miał całkiem niezłe wyniki w zawodach US Open Series. W Waszyngtonie dotarł do półfinału, gdzie został pokonany przez miejscowego tenisistę Jamesa Blake’a 4-6 i 3-6. Podczas Canada Cup i Cincinnati Open odpadł w drugiej rundzie. Podczas U.S. Open nie przebrnął przez trzeci etap zawodów, kiedy to został wyeliminowany przez nr 7 turnieju, gospodarza Andre Agassiego 6-3, 1-6, 4-6, 6-7(2).
Po wrześniowym Wielkim Szlemie reprezentował ponownie w barażu Pucharu Davisa. W meczu o utrzymanie się w Grupie Światowej Czechy zmierzyły się z Niemcami. Berdych zdołał wywalczyć dwa punkty w dwóch pięcio-setowych pojedynkach – najpierw pokonał Tommy’ego Haasa 4-6, 4-6, 6-1, 7-6(9) i 6-3, a następnie w niedzielnym pojedynku również pokonał Nicolasa Kiefera po setach 6-7(5), 6-3, 2-6, 6-4 i 7-5. Czesi przegrali jednak trzy kolejne mecze i po raz pierwszy w historii zostali zdegradowani do pierwszej grupy strefy euroazjatyckiej.
Na turniejach w Wiedniu, Madrycie i Palermo odpadli w pierwszej rundzie. W Bazylei został wyeliminowany w drugiej rundzie przez Brytyjczyka Andy’ego Murraya.
Ostatnim turniejem, w którym zagrał w tym sezonie był BNP Paribas Masters, gdzie zanotował swój pierwszy tytuł ATP World Tour Masters 1000, po wielkim szlemie, drugim najwyższym poziomie ATP Tour. W drodze po tytuł najpierw pokonał rodaka Jiriego Novaka, w drugiej rundzie znokautował wicelidera turnieju Guillermo Corię, a następnie w trzeciej rundzie wyprzedził 13-tkę Hiszpana Juana Carlosa Ferrerę. W ósmej rundzie znokautował Argentyńczyka Gastóna Gaudio, któremu nie pozwolił wygrać ani jednego gema w drugim secie. W półfinale pokonał rozstawionego z numerem pierwszym Czecha Radka Stepanka 6-1, 3-6 i 6-3, a w finale w pięciu setach 6-3, 6-4, 3-6, 4-6 i 6-4 pokonał rozstawionego z numerem szóstym Ivana Ljubičića z Chorwacji.
Rok 2006
Rok 2006 rozpoczął w Next Generation Adelaide International, gdzie dotarł do półfinału. Później jednak odpadł na początku turnieju w Sydney, Australian Open, a także w Marsylii, Rotterdamie i Dubaju. Dotarł do 4 rundy French Open, gdzie przegrał z Rogerem Federerem 3:6 2:6 3:6. Następnie dotarł do swojego pierwszego finału na trawie w Gerry Weber Open. Tutaj jednak ponownie przegrał z Rogerem Federerem. W tym samym sezonie dotarł także do czwartej rundy dwóch pozostałych Wielkich Szlemów: Wimbledonu i US Open.
Rok 2007
Na początku roku reprezentował Czechy ze swoją ówczesną dziewczyną Lucie Šafářovą w Pucharze Hopmana. W tym sezonie poprawił także swój najwyższy ranking podczas Australian Open. Podczas pierwszego Wielkiego Szlema w tym sezonie dotarł do 4 rundy, gdzie został znokautowany przez trzeciego wówczas gracza na świecie Nikolaya Davydenkę. Po kolejnych wczesnych porażkach w Rotterdamie, Dubaju, Indian Wells i Miami, dotarł do półfinału glinianego turnieju w Monte Carlo. Opuścił jednak French Open w pierwszej rundzie, gdzie został wyeliminowany przez Guillermo Garcíę-Lópeza. Następnie zdobył swój trzeci tytuł singlowy na turnieju ATP w Halle. Na Wimbledonie dotarł do ćwierćfinału, gdzie przegrał z Rafaelem Nadalem. Na US Open dotarł do 4 rundy.
Rok 2010
Sezon 2010 był bardzo udany dla Tomasa Berdycha. Rozpoczął ją w Brisbane International, gdzie dotarł do półfinału. Zagrał też w finale turnieju w Miami. Na French Open dotarł do półfinału. Na Wimbledonie dotarł do finału, gdzie przegrał z Rafaelem Nadalem 3:6 5:7 i 4:6. Pokonał jednak także Novaka Djokovica (w półfinale) i Rogera Federera (w ćwierćfinale). Do tej pory (luty 2013) nie udało mu się dotrzeć do żadnego finału Wielkiego Szlema. W tym sezonie opuścił US Open w 1 rundzie.
Rok 2012
Sezon 2012 rozpoczął na przełomie roku od udziału w Pucharze Hopmana u boku numer dwa na świecie Petry Kvitovej. Wygrali 24 edycję turnieju, nie przegrywając żadnego meczu pośredniego z pozycji najwyżej rozstawionej drużyny. Podczas pierwszego Wielkiego Szlema tego roku, Australian Open, Czech awansował do ćwierćfinału i powtórzył swój wynik z poprzedniej edycji. Tutaj jednak nie mógł się równać z ówczesnym numerem dwa na świecie, Rafaelem Nadalem z Hiszpanii, z którym przegrał po czterech setach.
Po zakończeniu australijskiego tournee przeniósł się do Europy, gdzie czekały na niego dwa turnieje halowe. W pierwszym z nich, turnieju w Montpellier we Francji, udało mu się wygrać po pokonaniu Francuza Gaëla Monfilsa w finale 6:2, 4:6 i 6:3. Zdobył swój pierwszy tytuł w tym sezonie. Na innym turnieju halowym w Rotterdamie Czech dotarł do półfinału, gdzie przegrał wyraźnie w dwóch setach z Argentyńczykiem Del Potro.
W amerykańskich turniejach na twardych kortach przegrał najpierw w 4 rundzie turnieju w Indian Wells, a następnie w 3 rundzie turnieju w Miami.
Po powrocie ze Stanów Zjednoczonych przygotowywał się już do starcia reprezentacji Czech w Pucharze Davisa z Serbią. Tutaj udało mu się zdominować oba mecze singlowe, a także debla w parze z Radkiem Stepankiem i zapewnić Czechom awans do półfinału z Argentyną we wrześniu.
Na pierwszym europejskim turnieju glinianym w tym sezonie w Monte Carlo dotarł do półfinału, pokonując w ćwierćfinale numer cztery na świecie Andy’ego Murraya 6-7(4), 6-2 i 6-3. W Rzymie Czech zakończył rywalizację w ćwierćfinale, gdzie przegrał z najlepszym obecnie zawodnikiem grającym na clayu, a późniejszym zwycięzcą turnieju Nadalem. Na niebieskiej glinie w Madrycie, gdzie startował jako szósty zawodnik, zdołał pokonać Andersona, Monfilsa, Verdasco i Del Potro w drodze do finału. W finale został pokonany przez numer trzy na świecie Rogera Federera po setach 3:6, 7:5 i 7:5.
Przed drugim wielkoszlemowym turniejem sezonu, French Open, Berdych i jego rodak Stepanek dotarli do finału Drużynowego Pucharu Świata, gdzie zostali pokonani przez reprezentację Serbii.
Na French Open był rozstawiony z numerem siódmym. Tutaj przeszedł dwie pierwsze rundy bez straty seta, ale w 3 rundzie wygrał z południowoafrykańskim Andersonem w pięciu setach. W ósmej rundzie został zdeklasowany przez Argentyńczyka del Potro, z którym przegrał w czterech setach.
W Halle, turnieju przygotowawczym do Wimbledonu, został wyeliminowany w ćwierćfinale. Jednak niespodziewanie pożegnał się z turniejem w Wimbledonie już w pierwszej rundzie, przegrywając w trzech tiebreakach z Ernestsem Gulbisem z Łotwy. Nawet turniej olimpijski w Londynie, który odbywał się na kortach Wimbledonu, nie zastał go w optymalnym zdrowiu. Tutaj również przegrał w pierwszej rundzie, tym razem z Belgiem Darcisem w dwóch setach.
W ramach przygotowań do US Open, Berdych zagrał w trzech turniejach w Ameryce Północnej. Tam też nie odniósł większych sukcesów. W obu turniejach z serii Masters 1000 w Toronto i Cincinnati skończył w drugiej rundzie. Dopiero na mniej dotowanym turnieju w Winston Salem udało mu się dotrzeć do finału, gdzie przegrał z Amerykaninem Isnerem, choć miał trzy punkty meczowe w tiebreaku trzeciego seta.
Ostatni Wielki Szlem sezonu na Flushing Meadows pokazał, że jest w dobrej formie. Jako szósty z nas pokonał najpierw Belga Goffina w pierwszej rundzie, a następnie Estończyka Zoppa, Amerykanina Querrey’a i Hiszpana Almagro. Z Querreyem przegrał tylko jednego seta. W ćwierćfinale czekał na niego najlepszy z najlepszych i numer jeden na świecie, Szwajcar Federer. Udało mu się go pokonać po setach 7:6, 6:4, 3:6 i 6:3 i załatwił największą niespodziankę w męskich singlach. W półfinale przegrał z numerem trzecim Murrayem w czterech setach przy wietrznej pogodzie.
Rok 2013
Więcej szczegółowych informacji znajdziesz w artykule Sezon tenisowy Tomasa Berdycha 2013.
Na początku nowego sezonu Berdych ogłosił, że zgodził się na bliską współpracę ze szwedzką firmą odzieżową H&M, która będzie go ubierać głównie na korcie i poza nim, po tym jak skończy się jego kontrakt z amerykańską firmą Nike.
Swój pierwszy turniej rozegrał na przełomie roku w Chennai w Indiach, gdzie jako numer jeden uległ w ćwierćfinale Hiszpanowi Roberto Bautiście. Podczas pierwszego Wielkiego Szlema w tym sezonie na Australian Open dotarł do ćwierćfinału, gdzie uległ Novakowi Djokovicowi po setach 1:6, 6:4, 1:6 i 4:6.
Na początku lutego reprezentował Republikę Czeską w pierwszej rundzie Pucharu Davisa. Pierwszego dnia wygrał otwierający mecz singlowy z Henri Laaksonenem 6:3, 6:2, 6:7 i 6:1. Drugiego dnia rozegrał najdłuższy mecz deblowy na torze ATP i najdłuższy mecz Pucharu Davisa, gdy w parze z Lukasem Rosolem pokonał Szwajcarów Stanislasa Wawrinkę i Marco Chiudinelliego w 1 rundzie Pucharu Davisa po 7 godzinach i 2 minutach. Był to najdłuższy mecz w historii Pucharu Davisa i drugi najdłuższy mecz tenisowy w historii na torze ATP.
Następnie odbył dwa turnieje, w których dotarł do finału. W Marsylii przegrał z zawodnikiem gospodarzy Jo-Wilfriedem Tsongą, 6-3, 6-7 i 4-6, a w Dubaju przegrał z numerem jeden Novakiem Djokovicem w dwóch setach. W marcu, w amerykańskich turniejach na twardych kortach, najpierw w Indian Wells uległ w półfinale spóźnionemu zwycięzcy Rafaelowi Nadalowi, a następnie w Miami, gdzie odpadł w ćwierćfinale, ulegając Francuzowi Richardowi Gasquetowi.
W pierwszym glinianym turnieju sezonu w Monte Carlo przegrał z Włochem Fabio Fogninim w trzeciej rundzie 4-6, 2-6. Na kolejnym turnieju glinianym w Barcelonie doszedł ponownie do 3 rundy, gdzie został znokautowany przez Hiszpana Tommy’ego Robredo. W maju dotarł do półfinałów dwóch turniejów ATP World Tour Masters 1000. W Madrycie został znokautowany przez Szwajcara Stana Wawrinkę po 3-6, 6-4 i 4-6 w setach, a na włoskim turnieju w Rzymie uległ Rafaelowi Nadalowi 2-6, 4-6.
Do drugiego turnieju wielkoszlemowego French Open przystąpił jako piąty z kolei. W pierwszej rundzie zmierzył się z trudnym przeciwnikiem, zawodnikiem gospodarzy Gaëlem Monfilsem, z którym ostatecznie przegrał po pięciu setach 6-7, 4-6, 7-6, 7-6 i 5-7. Po ośmiu latach zmienił swój turniej przygotowawczy do Wimbledonu, grając w londyńskim Queens Club zamiast w niemieckim Halle. Dotarł do ćwierćfinału jako numer dwa, gdzie uległ zeszłorocznemu zwycięzcy, Chorwatowi Marinowi Cilicowi.
Na Wimbledonie, jako siódmy z kolei zawodnik, zdołał pokonać Martina Klizana, Daniela Brandsa, Kevina Andersona i Bernarda Tomica w drodze do ćwierćfinału. W ćwierćfinale uległ jednak Novakowi Djokovicowi z nr 1, z którym przegrał 6-7, 4-6 i 3-6. Wystąpił także jako numer jeden w szwedzkim turnieju na glinie w Båstad. W ćwierćfinale jednak Thiemo de Bakker z Holandii okazał się ponad jego siły. W sierpniu był szóstym zawodnikiem turnieju w Cincinnati, Ohio, USA, gdzie pokonał mistrza olimpijskiego i Wimbledonu Andy’ego Murraya w ćwierćfinale 6-3 i 6-4. W półfinale przegrał jednak 5:7 i 6:7 z Hiszpanem Rafaelem Nadalem. Po tym sukcesie jednak po raz pierwszy w karierze awansował na 5 miejsce w rankingu ATP, z którego wyeliminował Szwajcara Rogera Federera.
Podczas ostatniego Wielkiego Szlema w tym sezonie, US Open, gdzie był rozstawiony z numerem piątym, przegrał ze Szwajcarem Stanislasem Wawrinką w ósmej rundzie po 3:6, 6:1, 7:6 i 6:2. Po przegranej na Flushing Meadows, rekord Wawrinskiego w meczach z zawodnikiem nr 10 na świecie (stan na 4 września 2013) spadł do 5:7. W połowie września zagrał w półfinałowym meczu Pucharu Davisa z Argentyną. Reprezentacja Czech awansowała do finału, a Berdych dołożył do tego punkt z singla i pół punktu z debla, gdzie ponownie zagrał z Radkiem Stepankiem. Ponieważ jednak w zeszłorocznych półfinałach rozegrał jeden mecz więcej, nie obronił potrzebnych punktów i spadł na 6 miejsce w rankingu ATP.
W pierwszym turnieju azjatyckiego tournee w Bangkoku dotarł do finału, w którym nie był w stanie pokonać Milosa Raonic’a i przegrał z nim w dwóch setach 6:7 i 3:6. W turnieju Masters Series w Szanghaju, w ćwierćfinale pokonał na rakiecie Argentyńczyka Nicolása Almagro po setach 6:7 6:3 i 7:6. W Bazylei przegrał z Ivo Karlovicem w pierwszej rundzie po 6:4, 6:7 i 6:7. Wynik ten zapewnił mu jednak czwarty z rzędu występ w Tournament of Champions w Londynie. W Tournament of Champions startował jako piąty z kolei zawodnik. W swoim pierwszym meczu przegrał z niepopularnym Stanislasem Wawrinką 3:6, 7:6 i 3:6. Następnie pokonał Davida Ferrera 6:4 i 6:4, ale po kolejnej porażce, tym razem z numerem jeden Rafaelem Nadalem 4:6, 6:1 i 3:6, jego podróż przez turniej dobiegła końca. Spadł na 7 miejsce w rankingu.
W następny weekend, w połowie listopada, odbył się finał Pucharu Davisa w Serbii. Novak Djokovic, niedawny zwycięzca Turnieju Masters, również grał dla Serbów. Wygrał oba swoje mecze singlowe, ale pozostałe pojedynki należały do Czechów. Berdych pokonał serbskiego numer dwa Dusana Lajovica w trzech setach 6:3, 6:4 i 6:3 pierwszego dnia i pomógł zdobyć drugi punkt w deblu, gdy wraz z Radkiem Stepankiem pokonali serbską parę Ilija Bozoljac, Nenad Zimonjić 6:2, 6:4 i 7:6. W niedzielę Berdych przegrywał z Djokovicem 4:6, 6:7 i 2:6, ale Radek Stepanek, podobnie jak rok temu, wygrał decydujący punkt. Tomas Berdych świętował obronę najcenniejszego drużynowego trofeum tenisowego.
Rok 2014
Nowy sezon rozpoczął na turnieju w Doha od pierwszej rundy, przegrywając z Chorwatem Ivo Karloviciem 6-7. Razem z Janem Hajkiem wygrali rywalizację deblową, pokonując w finale specjalistów od debla Peyę i Soaresa 6-2, 6-4. Następnie udał się na turniej pokazowy do Australii, gdzie w finale przegrał z Kei Nishikorem 4-6, 5-7. Podczas wielkoszlemowego Australian Open w Melbourne Park osiągnął swój pierwszy półfinał. W pierwszej rundzie pokonał Nedovyesova 6-3, 6-4, 6-3. W drugiej pokonał De Scheppera 6-4, 6-1, 6-3, następnie Dzumhura 6-4, 6-2, 6-2, a w ósmej rundzie trafił na Kevina Andresona. Po tym jak Południowoafrykańczyk został wyeliminowany 6-2, 6-2, 6-3, przegrał jednego seta z Davidem Ferrerem w ćwierćfinale i awansował do półfinału po wyniku 6-1, 6-4, 2-6, 6-4. Tam zmierzył się z późniejszym zwycięzcą Stanislasem Wawrinką, którego pojedynek zakończył się dla Berdycha porażką 3-6, 7-6, 6-7, 6-7.
Po tym wydarzeniu nastąpiła pierwsza runda Pucharu Davisa przeciwko Holandii, do której reprezentacja Czech awansowała z wynikiem 3-2. W piątkowych meczach singlowych Berdych pokonał Igora Sijslinga 6-3, 6-3, 6-0, ale Radek Stepanek nie zdołał pokonać Haase. Berdych i Stepanek zdominowali sobotni wyrównany pojedynek deblowy, pokonując parę Rojer i Haase 7-5, 1-6, 7-6, 7-6. W niedzielnym meczu singlowym wystąpił rezerwowy Thiem De Bakker, którego Berdych łatwo pokonał 6-1, 6-4, 6-3. Podczas meczu pośredniego Berdych powiedział, że nie będzie grał w Pucharze Davisa w obecnym sezonie, by móc skupić się na swojej indywidualnej karierze.
Swoją dobrą formę potwierdził podczas Rotterdam Open, gdzie zdobył tytuł. W pierwszej rundzie pokonał Andreasa Seppiego dwukrotnie 6-3, w drugiej rundzie pokonał Nicolasa Mahuta 6-4 i 6-3. W półfinale został pokonany przez Jerzego Janowicza z Polski po 6-7, 6-2 i 6-4. Wśród ostatnich czterech zawodników na swojej rakiecie pozostał Łotysz Ernests Gulbis 6-3 i 6-2. Po szesnastu miesiącach wygrał finał singla w ATP Tour, pokonując Chorwata Marina Cilica 6-4 i 6-2 i awansował na 6 miejsce w rankingu, wyprzedzając Andy’ego Murraya.
Dobre występy kontynuował na turnieju w Dubaju, gdzie pokonał kwalifikanta Copila 6-3 i 6-4. W drugim pokonał Sergeya Stakhovsky’ego 6-2 i 6-1. W ćwierćfinale stanął przed trudniejszym zadaniem w postaci Francuza Tsongi. Udało mu się go jednak pokonać w dwóch setach 6-4 i 6-3. W półfinale zmierzył się z początkującym Niemcem Philippem Kohlschreiberem, z którym udało mu się zakończyć oba sety 7-5 i 7-5. W finale nie sprostał jednak nr 8 na świecie Rogerowi Federerowi, z którym przegrał 6-3, 4-6 i 3-6 po trzysetowej walce, choć miał przewagę przełamanego podania w drugim secie przy stanie 3-2.
Rok 2015
Sezon rozpoczął od styczniowego turnieju Qatar ExxonMobil Open w Doha, gdzie dotarł do finału jako trzeci z kolei zawodnik. Tam przegrał z Davidem Ferrerem po porażce w dwóch setach.
Podczas Australian Open po raz drugi w karierze dotarł do półfinału, w którym po trzech setach przegrał z numerem 3 Rafaelem Nadalem. Zakończył passę siedemnastu kolejnych porażek, po raz ostatni pokonując Hiszpana w ćwierćfinale turnieju Madrid Masters w 2006 r. Czeski tenisista zmniejszył swój rekord passy do 4:18. Nadal w drugim secie doznał trzeciego „kanarka” w swojej karierze wielkoszlemowej i pierwszego od finału Wimbledonu 2006. Berdych zagrał 10 asów, 46 zwycięskich uderzeń, 21 niewymuszonych błędów, wykorzystał pięć z 10 szans na przełamanie i nie popełnił żadnego podwójnego błędu w meczu.
Z kolei były numer jeden na świecie zanotował trzy asy, sześć podwójnych błędów, 24 wygrane, 26 niewymuszonych błędów i nie przełamał podania ani razu z czterech podań. W kolejnym półfinale czekał na niego Brytyjczyk Andy Murray, były podopieczny trenera Berdycha Daniela Vallverde. Przed tym pojedynkiem czeski zawodnik miał korzystny bilans 6:4, wygrywając swój ostatni mecz w Cincinnati w USA. Mecz rozpoczął się dobrze dla czeskiego tenisisty, który wygrał pierwszego seta 8:6 w emocjonującej, skróconej grze. Murray jednak nie był załamany przegranym setem, wręcz przeciwnie, wyraźnie zdominował drugiego seta i w 30 minut załatwił Berdycha jak kanarka. Brytyjski tenisista zdominował wyrównanego trzeciego seta dzięki jednemu break pointowi i zbliżył się do awansu do swojego czwartego meczu finałowego w Australian Grand Slam. Berdych poprawił swoją grę w 4 secie, ale przy stanie 3:2 nie wykorzystał dwóch break pointów i podpisał się pod swoim własnym werdyktem. Przy stanie 5:5 i 15:30 najpierw popełnił podwójny błąd, a następnie upuścił strzał z backhandu, tracąc swoje podanie. Murray zakończył mecz czystym zagraniem przy swoim podaniu. Na pomeczowej konferencji prasowej Berdych wyraził żal z powodu przegranej: „Jestem naprawdę nieszczęśliwy i nie w porządku. Jestem rozczarowany, że przegrałem ten mecz. Muszę wrócić silniejszy i lepszy, tak to już jest”.
Na drugą edycję ATP Shenzhen Open na przełomie września i października przybył jako numer 5 na świecie i najwyżej rozstawiony zawodnik. Potwierdził swoją rolę jako faworyta, nie tracąc seta w drodze przez pawilon. W ćwierćfinale po raz pierwszy w ATP Tour zmierzył się z kolegą z drużyny z Prostejova Jirim Vesely, który urwał mu pięć gemów. W ostatniej czwórce znokautował rozstawionego z numerem trzecim Hiszpana Tommy’ego Robredo, a w przełożonym na poniedziałek finale pokonał rozstawionego z numerem czwartym Hiszpana Guillermo Garcíę-Lópeza po dwóch setach 6-3 i 7-6. W ten sposób odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w turnieju w trwającym sezonie, które było jego 11-tym tytułem singlowym.
Zawody drużynowe
Do 2016 roku rozegrał 28 meczów międzypaństwowych dla reprezentacji Czech w Pucharze Davisa z łącznym bilansem 48 zwycięstw i 16 porażek, w tym 28-14 w grze pojedynczej i 20-2 w grze podwójnej.
W 2009 roku reprezentacja Czech w składzie Tomas Berdych, Lukas Dlouhy, Jan Hajek i Radek Stepanek przegrała z Hiszpanią w Barcelonie 0-5.
W 2012 roku wraz z Petrą Kvitovą triumfował w Pucharze Hopmana, pokonując w finale Francję 2-0. Był także członkiem zwycięskiej czeskiej drużyny w Pucharze Davisa 2012, która w finale w Pradze pokonała broniącą tytułu Hiszpanię 3-2, wraz z Ivo Minarem, Lukasem Rosolem i Radkiem Stepankiem.
Powtórzył swój triumf także w 2013 roku. Na pozycji lidera drużyny, wraz z Janem Hajkiem, Rosolem i Stepankiem, pokonali w finale w Belgradzie Serbię 3:2.
Życie prywatne
W latach 2002-2011 był chłopakiem czeskiej tenisistki Lucie Šafářovej, z którą reprezentował Republikę Czeską na Pucharze Hopmana w 2007 i 2008 roku. W 2011 roku jego partnerką została modelka Ester Sátorová, wcześniej tenisistka TO Napajedla. Para ogłosiła swoje zaręczyny podczas Australian Open w styczniu 2015 roku, a następnie wzięła ślub w Monte Carlo w połowie lipca 2015 roku.