Podczas gdy wielu fanów zaczyna interesować się konkretnym turniejem tenisowym dopiero po ogłoszeniu kandydatów, część z nas uważa za bardzo interesujące śledzenie zmian na liście zgłoszeń w okresie kilku tygodni przed. W tej części postaram się wyjaśnić zasadę zgłaszania się do turniejów. W ostatniej części mogłeś zapoznać się z obliczaniem rankingów tenisowych.
Ogólna zasada udziału w turnieju
Tenisiści sami decydują o swoim harmonogramie turniejów, ale muszą brać pod uwagę zasady, które czynią pewne turnieje obowiązkowymi w zależności od ich rankingu. Są oni automatycznie zgłaszani do turniejów obowiązkowych czyli Wielkich Szlemów i ośmiu turniejów Masters (udział w Masters w Monte Carlo, jak wspomniano w poprzednim artykule, jest dobrowolny).
Dla pozostałych z szerokiej gamy wydarzeń, zawodnicy są zgłaszani poprzez wewnętrzny system ATP. Pozycja startowa w turnieju ATP lub WTA jest określana na podstawie rankingu na sześć tygodni przed turniejem. Listy startowe na turniej są publikowane z sześciotygodniowym wyprzedzeniem. W kwalifikacjach ATP i WTA, Challengerach i turniejach ITF wyprzedzenie jest krótsze – wynosi tylko trzy tygodnie.
W każdym turnieju gwarantowana jest określona liczba graczy, którzy wezmą udział w turnieju głównym, w zależności od wielkości puli turnieju. W oparciu o pozycję rankingową najniżej sklasyfikowanego gracza przyjętego na dane wydarzenie w wydanej liście zgłoszeń, określana jest wartość „original cut-off”, która może być użyta do porównania jakości składu turnieju. Im niższa wartość, tym lepsza jakość składu turnieju.
Logiczne jest, że gracze mogą wziąć udział tylko w jednym z turniejów odbywających się w danym tygodniu. Wyjątkiem są turnieje ITF, gdzie tenisiści ustalają swoje priorytety, a na konkretny turniej mogą zdecydować się później. Jednakże, jeśli pozycja rankingowa zgłoszonego gracza jest gorsza niż pierwotny cut-off w każdym z turniejów, do których się zgłosił, a zatem jest niewystarczająca, by zagwarantować jego udział, może on zostać wymieniony jako zmiennik w więcej niż jednym turnieju.
Wycofanie się z turniejów
Tenisiści mogą zrezygnować z udziału w turnieju, jeśli zdecydują się nie brać udziału w zawodach mimo zgłoszenia. W takim przypadku zostaną oni usunięci z listy zgłoszeń, a ich miejsce zajmie najwyżej sklasyfikowany gracz z listy rezerwowej na dany turniej. Zwłaszcza w mniej ważnych turniejach często wycofuje się większa liczba graczy, co często powoduje znaczny spadek jakości listy zgłoszeń. Oprócz oryginalnej wartości granicznej wprowadzono również pojęcie „ostatniego bezpośredniego przyjęcia”, które wskazuje pozycję w rankingu najniżej sklasyfikowanego gracza, który miał zagwarantowany bezpośredni udział w turnieju i rzeczywiście w nim wystartował.
Kwalifikacje
W przypadku, gdy zawodnicy uznają, że ich pozycja na liście rezerwowej nie jest wystarczająca, by zostać dopuszczonym do zawodów głównych, mogą ubiegać się o kwalifikację z trzytygodniowym wyprzedzeniem. W turniejach Challenger i ITF turnieje kwalifikacyjne nie mają własnych list startowych i są rozpoczynane przez zawodników, którzy zgłaszają się na miejscu.
Gracze z kwalifikacji stanowią zazwyczaj jedną ósmą uczestników turnieju głównego. I tak w Wielkich Szlemach kwalifikanci grają o szesnaście miejsc w turnieju głównym, podczas gdy w turniejach Masters z kwalifikacji awansuje siedmiu lub dwunastu zawodników, w zależności od wielkości pawilonu. W regularnych turniejach, które rozpoczynają się z udziałem 32 graczy, gra czterech najlepszych zawodników z bitew kwalifikacyjnych. Ponownie, wyjątkiem są turnieje ITF, gdzie odsetek kwalifikantów jest zazwyczaj wyższy w stosunku do całkowitej liczby startujących w turnieju głównym.
Szczęśliwy przegrany (lucku looser)
Jeśli gracz wycofuje się z turnieju głównego po rundzie kwalifikacyjnej lub nawet podczas pierwszej rundy turnieju zastępuje go tak zwany „lucky loser”, czyli szczęśliwy przegrany zazwyczaj z ostatniej rundy kwalifikacyjnej. W zależności od rodzaju turnieju i tego, kiedy tenisista wycofał się z głównej rywalizacji, szczęśliwy zwycięzca jest ustalany albo na podstawie jego rankingu, albo drogą losowania.
Alternatywne sposoby udziału w turniejach
Jeśli zawodnik wycofa się z turnieju głównego w ostatniej chwili, tj. po terminie „bezpośredniego przyjęcia”, ale przed rozpoczęciem rundy kwalifikacyjnej, zostanie zastąpiony przez najwyżej sklasyfikowanego tenisistę z listy zastępców, zwanych „zmiennikami”.
Zwolnienia specjalne
W przypadku, gdy tenisista odnosi szczególny sukces w turnieju i z reguły nie kwalifikuje się do turnieju w następnym tygodniu z powodu udziału w półfinałach, może wziąć udział w turnieju głównym bez konieczności kwalifikowania się jako „special extemp”. Konieczne jest jednak, aby tenisista był zgłoszony do najbliższego turnieju, w którym chce wystartować oraz aby jego ranking w momencie upływu terminu zgłoszeń był niewystarczający do startu w zawodach głównych.
Ponadto, specjalne zwolnienie może być wykorzystane jedynie do wzięcia udziału w zawodach tej samej lub niższej kategorii w stosunku do turnieju, w którym zawodnik brał udział w poprzednim tygodniu. Turnieje zazwyczaj mają 1-2 miejsca zarezerwowane dla specjalnych wyłączeń w głównym wydarzeniu. Jeśli będzie więcej niż jedna osoba zainteresowana skorzystaniem z tej opcji, wówczas decydująca będzie jej pozycja w rankingu. Z drugiej strony, jeśli nikt nie skorzysta z tej opcji, zarezerwowane miejsca zostaną udostępnione najwyżej sklasyfikowanemu z listy zastępców.
Ranking chroniony
Jeśli zawodnik był nieobecny na kortach przez co najmniej sześć miesięcy z powodu kontuzji, może ubiegać się o możliwość korzystania z chronionego rankingu, który pozwala mu na udział w turniejach do których w przeciwnym razie musiałby się zakwalifikować z powodu wymuszonej przerwy.
Gracz otrzymuje ranking oparty na jego średniej pozycji rankingowej w ciągu pierwszych trzech miesięcy kontuzji i może wziąć udział w określonej liczbie turniejów w tym okresie. Liczba turniejów i długość tego okresu zależy od długości jego nieobecności.
Dzikie Karty
Ostatnią możliwością wzięcia udziału w turnieju głównym, na który gracz nie ma wystarczającego rankingu, jest otrzymanie dzikiej karty. Organizatorzy mają zazwyczaj od trzech do czterech takich kart, w zależności od wielkości i rodzaju wydarzenia, a w turniejach Wielkiego Szlema rozdaje się ich aż osiem. Gracze nie muszą spełniać żadnych warunków, aby otrzymać dziką kartę, wybór należy wyłącznie do organizatorów. Bardzo popularne są jednak turnieje, w których zwycięzca otrzymuje dziką kartę. Na podobnej zasadzie działają tzw. prekwalifikacje, w których dzikie karty grają o kwalifikację.