Polo (konne) – Zasady Tej Dyscypliny oraz Turnieje


Polo (z tybetańskiego pu-lu) to drużynowy sport jeździecki, w którym dwie drużyny składające się z czterech jeźdźców konnych rywalizują ze sobą na otwartym boisku. Celem jest wpakowanie piłki do bramki przeciwnika za pomocą długiego kija.

Skąd się wzięła ta dyscyplina sportu

Gra powstała w Persji prawdopodobnie w VI wieku p.n.e., a wzmianki o niej zachowały się w perskich poematach. Persowie ustalili pierwsze zasady gry. Z Persji gra przedostała się do Japonii i Indii jako rozrywka szlachty. W latach 50. XIX wieku brytyjscy huzarzy-kolonizatorzy uczyli się polo od hinduskiej szlachty w Manipurze. W 1859 roku w Silcharze powstał pierwszy klub polo. Gra została sprowadzona do Wielkiej Brytanii, następnie do Stanów Zjednoczonych w 1876 roku, dzięki J. G. Bennetowi, a wraz z nowymi osadnikami dotarła do Argentyny.

Dziś, oprócz krajów wymienionych powyżej, najczęściej gra się w nią w Chinach, Japonii, Tybecie, Manipurze, Mongolii i Szwajcarii. Jest rozpowszechnione w 39 krajach, w których działają 583 kluby polo[1]. Kilka klubów działa również w Czechach.

Zasady Gry w Polo

Dwie drużyny złożone z czterech zawodników grają przeciwko sobie na boisku o wymiarach 274 × 146 m. Mecz podzielony jest na kilka części. Jedna sekcja, zwana „chukka” (chukka) trwa 7 minut, przedzielona od 3 do 5 minutową przerwą. Mecz składa się zazwyczaj z 6, czasem tylko 4 lub aż 8 sekcji.

Boisko jest oznaczone kilkoma liniami rzutów do kosza (27, 36 i 54 metry), środkową T dla rzutu otwierającego oraz liniami bocznymi. Po węższych stronach znajdują się furtki, z których furtka składa się z dwóch słupków oddalonych od siebie o 7,63 m bez poprzeczki. Przy każdej bramce znajduje się dwóch sędziów bramkowych, którzy obserwują, czy piłka przeszła przez bramkę w sposób prawidłowy. Gra jest kontrolowana przez jednego sędziego, któremu asystują sędziowie liniowi.

Możliwe jest również, aby mecz został rozegrany w specjalnej hali do gry w horse polo. Jest ona jednak mniejsza niż sama podziałka (np. 66 × 33). W związku z tym konie nie mogą być tak bardzo kontrolowane, a liczba graczy jest mniejsza niż na tradycyjnym boisku do polo.

Każdy gracz otrzymuje handicap od -2 do +10, a suma handicapów wszystkich graczy określa całkowity handicap drużyny. Różnica handicapów decyduje o początkowym wyniku meczu. Wyposażenie gracza obejmuje kij (młotek), rękawice, kask, nakolanniki i oczywiście konia.

Każdy gracz ma ich kilka i zazwyczaj nie rozegra więcej niż 2 części gry z jednym z nich. Najlepszy koń jest oszczędzany na ostatni odcinek, który zazwyczaj jest decydujący. Koń musi mieć bandaże na nogach, by uchronić się przed uderzeniem nietoperza, a jego ogon musi być zapleciony, by nietoperz się w niego nie zaplątał. Konie są mieszańcami argentyńskich Criollos i angielskich Thoroughbreds (h. do 150 cm). Nazywa się je konikami polo. Nie są one jednak zarejestrowane jako odrębna rasa. Muszą być szybcy, zwinni.

Długość nietoperza wynosi od 122 do 135 cm, głowa ma kształt cygara i długość 25 cm. Zawodnik musi trzymać kij w prawej ręce. Kula jest plastikowa lub z korzenia wierzby, ma od 7,6 do 8,9 cm średnicy i waży od 99 do 128 gramów.

Turnieje międzynarodowe w Polo (Konne)

  • Argentine Open – rozgrywany w listopadzie w Palermo i Buenos Aires
  • Puchar Świata – rozgrywany w kwietniu w Palm Beach na Florydzie
  • Gold Cup – rozgrywany w lipcu w Cowdray Park, Anglia
  • Windsor Park International – rozgrywany w lipcu w Anglii
  • Mistrzostwa Świata w Polo – rozgrywane w sierpniu w Deauville, Francja

Mistrzostwa Świata w Polo

Mistrzostwa Świata to najważniejsze międzynarodowe zawody w jeździeckim polo, organizowane przez Międzynarodową Federację Polo od 1987 roku. Aby złagodzić różnice w wynikach pomiędzy krajami obowiązuje zasada, że suma handicapów indywidualnych w drużynie nie może przekroczyć liczby czternastu. Zawodnicy losują konie przed meczem. Do tej pory mistrzostwa odbywały się tylko w kategorii mężczyzn. Historycznie najbardziej utytułowaną drużyną jest Argentyna z czterema tytułami.

W Polo Gra się też na Słoniach

Elephant polo to odmiana polo, w której gracze zamiast na koniach dosiadają słoni. Gra ta jest szczególnie popularna w Nepalu, Mongolii, Sri Lance i Tajlandii. Dwie osoby jadą na słoniu, mahout siedzi z przodu słonia i steruje nim, podczas gdy gracz mówi mahoutowi, gdzie ma iść i jak uderzyć piłkę za pomocą młotka do polo.

Drużyny trzy- lub czteroosobowe grają przeciwko sobie klasyczną tyczkową piłką, którą uderzają bambusową tyczką zakończoną młotkiem do tyczek. Długość tyczki zależy od wielkości słonia i waha się między 5 a 12 stopami (czyli między 150 a 360 centymetrami). Nie ma ograniczeń co do wielkości czy płci słoni.

Zasady gry są podobne do końskiego polo, pole gry jest tylko w trzech czwartych długości standardowego kija, ponieważ słonie są wolniejsze od koni. Jest jeden sędzia i on też jeździ na słoniu z mahutem. Na słoniowym biegunie zabroniony jest jakikolwiek kontakt między słoniami. Gra składa się z dwóch „chukkas” po siedem minut każda.

Co ciekawe, słonie aktywnie uczestniczą w grze, próbując zgnieść piłkę lub rozbić młotek gracza. Rzadko udaje im się rozbić tyczkową piłkę, ale często udaje im się wbić ją w ziemię.

Słonie są udostępniane uczestnikom przez organizatorów turnieju z kilkudniowym wyprzedzeniem, aby mogli się do siebie przyzwyczaić. Drużyny w trakcie meczu wymieniają się nie tylko stronami, ale i słoniami, dbając o to, by nikt nie miał przewagi. W przypadku remisu gra jest przedłużana, strony się zmieniają, ale słonie nie. W zawodach ligowych nie ma przedłużenia w przypadku remisu, w regularnych zawodach liczy się dwa punkty za zwycięstwo i jeden za remis.

Kamil

Od 2002 roku interesuje się zakładami bukmacherskimi. Wtedy właśnie postawiłem swój pierwszy kupon u naziemnego bukmachera. Zainteresowanie trwa do dziś dzień i obejmuje takie zagadnienia jak statystyki, prawdopodobieństwa, różnice w dyscyplinach sportu, wpływ czynników na wyniki meczów, jak również poszukiwanie błędów w kursach bukmacherskich.

AKTUALNE POSTY