Poker to gra karciana dla 2 do 10 graczy. Poker rozwinął się w USA, gdzie w XX wieku przybrał swoją ostateczną formę. Podstawową odmianą pokera jest poker pięciokartowy, w którym nic nie jest pokazywane podczas rozdawania kart, a z którego wywodzi się wiele różnych odmian. Innym wariantem jest „stud poker”, w którym część kart jest pokazywana podczas rozdawania. Obecnie jednak gra się głównie w „community card pokers”, zwłaszcza odmianę Texas Hold’em No Limit.
Zazwyczaj gra się w nią kartami francuskimi (52 karty w talii – trefl, karo, kier i pik). Celem gry jest zbudowanie jednej z wielu kombinacji. To one decydują o stracie lub zysku. Jednak nie tylko wartość ręki decyduje o grze. Decydująca jest także taktyka.
Historia
Pierwowzorem pokera była prawdopodobnie perska gra karciana As Nas. Grało się w nią 25 kartami w pięciu różnych kolorach. Francuscy żeglarze nauczyli się As Nas od Persów i przywieźli je do Europy. Z As Nas rozwinęły się gry, od których poker wziął swoją nazwę. Niemiecki Pochspiel i francuski Poque były rozgrywane przy użyciu tych samych 25 kart. Poque następnie przeniknął do ówczesnych kolonii francuskich w Ameryce, szczególnie do Luizjany. Została ona również zaadoptowana przez miejscowych anglojęzycznych osadników i około 1800 roku powstało słowo „poker”.
Pierwsza pisemna wzmianka o pokerze znajduje się w książce Joe Cowella z 1829 roku „The Sorrows and Pleasures of Gambling”, która opisuje pokera jako grę dla czterech graczy z talią 20 kart. W połowie XIX wieku poker był już rozgrywany z 52 kartami, a jego warianty 5-card stud i 5-card draw są rozgrywane do dziś.
W latach 20-tych XX wieku po raz pierwszy pojawia się Texas Hold’em, w którym gracze otrzymują po dwie karty, a pięć kart jest kartami wspólnymi. Ze względu na rozrywkę i złożoność, Texas Hold’em szybko zyskał popularność i dziś jest najczęściej graną odmianą pokera. W 1970 roku w Las Vegas odbyła się pierwsza edycja World Series of Poker (WSOP). World Series of Poker stopniowo urósł do rangi najbardziej znanego i prestiżowego turnieju pokerowego, a zwycięzca turnieju głównego jest uznawany za mistrza świata. Około 2000 roku pojawiły się również inne duże serie pokerowe, takie jak World Poker Tour (WPT), European Poker Tour (EPT) oraz Aussie Millions. Mniej więcej w tym samym czasie poker online również przeżywał swój rozkwit.
Zwycięskie kombinacje
- High card – wysoka karta (karta o najwyższej wartości)
- One pair – jedna para
- Two pair – dwie pary
- Three of a kind – trójka, trzy karty tej samej wartości
- Straight – strit (pięć kolejnych kart w rzędzie w różnych kolorach)
- Flush – kolor (pięć kart w tym samym kolorze)
- Full house – Full czyli trójka i para
- Four of a kind – Kareta, cztery karty tej samej wartości z rodzaju
- Straight flush – Poker (pięć kart z rzędu w tym samym kolorze)
- Royal Flush – Poker królewski (10, J, Q, K, A w tym samym kolorze)
Odmiany pokera
Pokerzyści nieustannie modyfikują swoją grę w pokera – istnieje ponad 1,000 odmian. Najbardziej popularna odmiana pokera, Texas Hold’em, wyewoluowała z pokera 7 Card Stud (w skrócie 7CS), który powstał z pokera 5 Card Stud, a ten z kolei z pokera 5 Card Draw. Od niedawna Omaha jest bardzo popularnym wariantem, zwłaszcza na najwyższych limitach.
Zasady Pokera
Texas Hold’em
Najpopularniejszym wariantem tej gry jest dziś Texas hold ’em. W tym wariancie gracz otrzymuje dwie karty na rękę, a pięć kart wspólnych jest kolejno rozdawanych na stół.
Na początku gry losowany jest rozdający (znacznik buttom leżący przy graczu), który po każdym rozdaniu przesuwany jest o jedno miejsce zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Gracz siedzący po lewej stronie rozdającego wrzuca na stół stawkę: małą ciemną (small blind), a gracz siedzący po lewej stronie (big blind) rozdającego wrzuca dużą ciemną.
Rozdanie i Blindy
Po tym jak gracze postawią swoje ciemne, krupier rozdaje każdemu z graczy po dwie karty, które są widoczne tylko dla ich posiadaczy. Odbywa się pierwsza runda licytacji. Gracz siedzący po lewej stronie dużej ciemnej podejmuje decyzję jako pierwszy, a następnie pozostali gracze w kolejności zgodnej z ruchem wskazówek zegara. Gracze mogą sprawdzać, podbijać lub pasować i nie angażować się. Gracz w dużej ciemnej może sprawdzić tylko wtedy, gdy nikt przed nim nie podbił stawki.
Flop, turn i river
Kiedy pierwsza runda licytacji dobiegnie końca, krupier wykłada na stół trzy pierwsze karty wspólne (flop) i następuje druga runda licytacji. W tym przypadku obowiązują te same zasady co w poprzednim, ale zaczyna się od gracza na małej ciemnej i nie ma obowiązkowego zakładu w grze, dając graczom możliwość sprawdzenia (pozostania w grze bez zakładów, jeśli nikt przed nimi nie postawił zakładu). Po zakończeniu drugiej rundy licytacji na stół wykładana jest czwarta karta wspólna (turn), odbywa się kolejna runda licytacji, a na stół wykładana jest ostatnia, piąta karta wspólna (river).
Ostatnia runda licytacji odbywa się według tych samych zasad, a pozostali gracze w grze odkrywają swoje karty (showdown). Właściciel najsilniejszego układu pokerowego otrzymuje wszystkie postawione żetony (pula), w przypadku dwóch lub więcej równie silnych układów pula jest dzielona pomiędzy właścicieli (split). Gra może również zakończyć się przed wyłożeniem kart, jeśli jeden z graczy zdoła nakłonić pozostałych graczy do spasowania swoich zakładów.
Omaha
Omaha ma zasadniczo identyczne zasady jak Texas Hold’em, ale gracze otrzymują po cztery karty. Pięciokartowy zwycięski układ składa się z dwóch kart gracza i trzech kart wspólnych na stole (planszy).
5-Card Draw
Rozdaje się po pięć kart na raz, a pozostałe karty odrzuca się jako talię. Każdy gracz po przestudiowaniu kart decyduje, czy chce grać, czy nie. Nieuczestniczenie w grze jest zapowiadane słowem pass. Taki gracz powinien wyłożyć swoje karty w widocznym miejscu na stół. Pozostali gracze wrzucają do puli stawkę podstawową w uzgodnionej wysokości. Następnie bankier zmienia karty graczy. Można wymienić do trzech kart, a każda z nich wpłaca do puli ustalony depozyt.
Podczas gry gracze albo trzymają, albo przekazują stawkę. Mogą też zwiększyć ofertę, informując pozostałych graczy, o ile. Gracz, który jako ostatni pozostanie w grze, wygrywa pulę. Jeśli kilku graczy utrzymuje swoje oferty i nie podnosi już puli, pokazują swoje karty na stole i porównują wartości swoich rąk. Jeśli wartości jednej lub dwóch par są równe, o wygranej decydują karty spoza sparowanych układów.
Limity w pokerze
Limit ( fixed limit).
Kiedy grasz w pokera z limitem, gracze mogą podbić stawkę (raise) maksymalnie trzy razy podczas jednej rundy licytacji. Po trzecim podbiciu pozostali gracze mogą albo spasować i zakończyć grę albo sprawdzić ostatni zakład (call). Zakłady i podbicia są zawsze w kwotach równych ciemnym (blinds). Na przykład, jeśli ciemne wynoszą 1 i 2, to maksymalne podbicie wynosi 2.
Jeśli maksymalna liczba zakładów (3) została już osiągnięta, to pula jest „zamrożona”. Dopiero w nowej rundzie licytacji można trzykrotnie podbić stawkę.
Bez limitu (no limitu).
W tego typu grach nie ma żadnych ograniczeń. Każdy gracz może postawić wszystkie swoje pozostałe żetony w dowolnym momencie. Jednakże minimalny zakład jest równy dolnemu limitowi gry (duża ciemna).
Jeśli gracz A ma 12,000 żetonów i postawi wszystkie, gracz B nadal może postawić, nawet jeśli zostało mu tylko 5,000 żetonów. W tym przypadku gracz A natychmiast otrzyma z powrotem 7000 żetonów, które postawił, ponieważ te żetony pozostaną po pokryciu 5000 żetonów postawionych przez gracza B.
Limit puli (pot limit)
Maksymalna kwota, jaką gracz może postawić, jest równa sumie sumy pieniędzy w puli w danym momencie i dwukrotności dolnego limitu gry (big blind). Przykład: pierwszy gracz jest na turnie, a obowiązkowe zakłady (ciemne) wynoszą 1 i 2, w puli są jeszcze 3 żetony. Jeśli chce wnieść maksymalny zakład, to jest to suma kwoty w puli (3) i dwukrotności ostatniego zakładu (w tym przypadku dolnego limitu gry – dużej ciemnej 2). Więc całkowita stawka jest równa puli (3) + podwojona duża ciemna (4) = całkowita (7).
Sposoby na grę
Cash game
W tej metodzie gracz może kupić żetonów (choips) tyle, ile uzna za stosowne. Zazwyczaj gry te są ograniczone przez maksymalny i minimalny zakup żetonów. W tych grach każdy żeton reprezentuje prawdziwe pieniądze, dlatego nie ma potrzeby czekania na zwycięzcę, ale gracze mogą swobodnie wejść do gry, ale także ją opuścić, otrzymując wynagrodzenie w zależności od tego, ile żetonów aktualnie posiadają.
Sit&go (SnG)
W tej metodzie, po zapłaceniu stałej opłaty startowej, każdy gracz otrzymuje określoną liczbę żetonów (chips), których może użyć, by kontynuować grę. Gracze zazwyczaj siedzą przy tym samym stole. Gra SnG kończy się, gdy jeden z graczy posiada wszystkie żetony w grze. Istnieją jednak także odmiany (takie jak Double or Nothing), w których kilka osób wygrywa jednocześnie i wygrywa tę samą, z góry ustaloną kwotę, niezależnie od tego, ile żetonów ktoś aktualnie posiada. Gracze są klasyfikowani w kolejności ich stopniowego opuszczania gry, tzn. nie mają już żadnych żetonów. SnG jest specyficzne w tym sensie, że zawsze jest z góry ustalone, ile miejsc będzie płatnych, czy pierwsze, czy pierwsze trzy, czy więcej. Wypłaty z pierwszego z nich są zazwyczaj 3-5x większe niż wypłaty z wejścia do SnG, jeśli było ono rozgrywane na jednym stole.
Turnieje
Ta metoda gry nie różni się zbytnio od Sit&Go. Po opłaceniu wpisowego do gry, gracze otrzymują określoną liczbę żetonów i siadają do stołów. Główna różnica polega na tym, że turnieje rozgrywane są na wielu stołach, więc gra w nich wielu graczy, a nagrody za pierwsze miejsca są wielokrotnie wyższe niż zapłata za udział w turnieju.
Poker jako gra prawdopodobieństw
Poker to gra z niepełną informacją. Gracz nie zna kart swojego przeciwnika, ale na podstawie jego zachowania podczas rund licytacji umieszcza swoje karty w grupie kombinacji (zwanej przedziałem), którą stopniowo zawęża w trakcie gry i wybiera sposób gry, który jest najbardziej korzystny w stosunku do przedziału przeciwnika pod względem matematycznego prawdopodobieństwa. Właściwa decyzja może nie zawsze być opłacalna w danej sytuacji, ale to nie znaczy, że nie jest opłacalna w dłuższej perspektywie.
Poker jest często określany mianem gry losowej, ponieważ w dużej mierze zależy od elementu przypadku. Zwolennicy pokera jako gry umiejętności argumentują jednak, że element przypadku jest na dłuższą metę tłumiony i że w próbie kilku tysięcy rozdań umiejętności gracza są już czynnikiem decydującym. To zjawisko w pokerze (i w matematyce) nazywane jest wariancją.
Prawdopodobieństwo utworzenia każdego układu z pięcioma rozdanymi kartami
- High card – 1 : 1
- One pair – 1 : 1,37
- Two pairs – 1 : 20
- Three of a kind – 1 : 46
- Straight – 1 : 253,8
- Flush – 1 : 507,8
- Full house – 1 : 693,2
- Four of a kind – 1 : 4 164
- Straight flush – 1 : 72 192,33
- Royal flush – 1 : 649 740