Michael Jordan ur. 17 lutego 1963 w Brooklynie, USA jest byłym amerykańskim koszykarzem zawodowym. Uznaje się go za jednego z najlepszych koszykarzy wszech czasów.
W NBA grał w drużynie Chicago Bulls (1984-1993, 1995-1998). Później został współwłaścicielem Washington Wizards, dla których niespodziewanie powrócił do drużyny jako zawodnik w 2001 roku i grał w niej do sezonu 2003, kiedy to po zakończeniu kariery zawodowej przeszedł na emeryturę.
Sześciokrotnie doprowadził swoją drużynę do Finałów NBA (1991, 1992, 1993, 1996, 1997 i 1998); za każdym razem Bulls wygrywali, a Jordan otrzymywał tytuł MVP Finałów. Ponadto pięciokrotnie został uznany MVP NBA za cały sezon: 1988, 1991, 1992, 1996 i 1998. Jego średnia 30,12 punktu na mecz plasuje go na 1 miejscu pod względem średniej skuteczności w tabelach historycznych NBA (ustępuje tylko Wiltowi Chamberlainowi o 0,06 punktu). O jego wszechstronności i wkładzie w rozwój drużyny świadczy fakt, że został też kiedyś uznany najlepszym defensorem NBA (w 1988 roku).
Jest zdobywcą dwóch złotych medali olimpijskich – w 1984 i 1992 roku.
Ciekawostką w jego karierze jest jego przejście z koszykówki do profesjonalnego baseballu, kiedy to przez dwa lata od 1993 roku grał dla Chicago White Sox, gdzie nie zrobił większego wrażenia. Później wrócił do koszykówki, do Bulls i pomógł im zdobyć jeszcze trzy tytuły mistrza NBA.
Młodość
Urodził się na Brooklynie w Nowym Jorku. Wkrótce po jego narodzinach rodzina przeniosła się do Wilmington w Karolinie Północnej. Tam uczęszczał do liceum Emsley A. Laney, gdzie rozpoczął swoją sportową karierę grając dla szkoły w futbol amerykański, baseball i koszykówkę.
W 1981 roku otrzymał stypendium sportowe na University of North Carolina at Chapel Hill, gdzie studiował geografię kulturową. Na uniwersytecie już w swoim pierwszym sezonie 1981-1982 udowodnił, że jest bardzo utalentowanym graczem. Sezon zakończył ze średnią 13.4 punktów na mecz i skutecznością 53.4%. Tym samym został uznany za debiutanta roku w koszykówce uczelnianej Konferencji USA-Wschód (ACC). W tym samym sezonie wraz z drużyną wygrał NCAA College Cup.
Grał dla uczelni jeszcze przez dwa sezony, zawsze notując średnio 20 punktów na mecz i skuteczność na poziomie około 54%. W 1983 roku zdobył Naismith Trophy dla najlepszego gracza, a rok później Wooden Trophy. W 1984 roku przerwał studia na uniwersytecie, gdyż został wybrany przez Chicago Bulls do NBA. W tym samym roku znalazł się w zwycięskiej drużynie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles. Ukończył studia w 1986 roku.
Kariera zawodowa
W swoim pierwszym sezonie w NBA zdobywał średnio 28,2 punktu na mecz na skuteczności 51,5%. Został też wybrany przez widzów do drużyny All-Star i pojawił się na okładce prestiżowego magazynu sportowego Sports Illustrated. Jednak jego wybór do All-Star Team wzbudził kontrowersje wśród bardziej doświadczonych graczy, którzy nawet odmówili podania do Jordana podczas meczu. Chociaż Jordan zdobył nagrodę Rookie of the Year, jego drużyna została wyeliminowana w pierwszej rundzie playoffów. W swoim drugim sezonie złamał nogę i rozegrał tylko 18 spotkań, które wykorzystał na ukończenie college’u.
Ponad 1000 trafionych koszy na sezon
Przez kolejne siedem sezonów był u szczytu swojej kariery, kiedy jego średnia nie spadała poniżej 30 punktów na mecz. W latach 1986-87, 1987-88 i 1989-90 trzykrotnie przekroczył granicę 1000 koszy w sezonie. W sezonie 1986-87 został drugim graczem, który przekroczył granicę 3,000 punktów w sezonie, a pierwszym był Wilt Chamberlain, który zdobył 3,041 punktów. Nie przekroczył tej granicy po raz kolejny. W ciągu tych siedmiu sezonów jego średnia nie spadła poniżej 943 koszy i 2400 punktów na sezon. W 1991, 1992 i 1993 roku poprowadził Chicago Bulls do zwycięstwa w playoffach NBA. On sam był w tych latach trzykrotnie MVP finałów playoff oraz MVP całego sezonu NBA w 1991 i 1992 roku. Z powodzeniem reprezentował swój kraj w 1992 roku, zdobywając złoty medal z Dream Teamem na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku.
W 1993 roku przeszedł przez okres kontrowersji, kiedy został oskarżony o hazard. Co więcej, w lipcu tego samego roku jego ojciec został zamordowany podczas napadu rabunkowego. Jordan zawiesił swoją karierę z powodu stresu. W 1994 roku podpisał kontrakt z drużyną baseballową Chicago White Sox, by grać w ich drużynach w Minor League Baseball. W rzeczywistości grał dla Birmingham Barons, a później dla Scottsdale Scorpions.
Porażki w playoffach
Bez Jordana, Chicago Bulls zostali wyeliminowani w drugiej rundzie playoffów. W marcu 1995 roku ogłosił w dwóch słowach („I’m back”), że wraca do NBA. Wciąż udało mu się ukończyć siedemnaście spotkań w obecnym sezonie, notując średnio 26.9 punktów na mecz i 41.1% skuteczności z gry. Jednak drużyna znów odpadła w playoffach. Dlatego w kolejnym sezonie Jordan znów zaczął rygorystycznie trenować.
W sezonie 1995-96 zarówno Jordan, jak i Byki spisywali się znakomicie. Jordan ponownie był najlepszym graczem z 30,4 punktami na mecz i 49,5% skutecznością. Chicago Bulls ustanowili nowy rekord z 72 zwycięstwami i tylko 10 porażkami. Drużyna ponownie wygrała też playoffy NBA. Jordan został uznany MVP Finałów po raz czwarty, bijąc rekord Magica Johnsona. W kolejnym sezonie drużyna wygrała 69 spotkań, a Jordan zdobywał 29,6 punktów na mecz ze skutecznością 48,6%. Po długiej walce Bulls ponownie wygrali finały playoff, a Jordan zdobył trofeum MVP.
Jego ostatni sezon z Chicago Bulls to 1997-98, w którym notował 28.7 punktów na mecz i 46.5% skuteczności z gry. W tym czasie miał już 35 lat. W playoffach Jordan i jego drużyna zdobyli swoje szóste drużynowe trofeum MVP, a on sam zdobył trofeum MVP.
Odnowienie kontraktu z Wizards
W 1999 roku wygasł jego kontrakt i choćby z tego powodu zdecydował się po raz drugi przerwać karierę, kiedy to dokładniej postanowił, że na 99% nie wróci do grania. Rok później powrócił do świata NBA jako współwłaściciel Washington Wizards. W 2001 roku ogłosił jednak, że chce grać dla Wizards. Jednak po 60 meczach odszedł z drużyny z powodu kontuzji kolana. W tamtym sezonie zdobywał 22,9 punktu na mecz. Swój ostatni sezon po powrocie do Wizards rozegrał w 2003 roku. Był to jego 14. sezon, w którym pobił poprzedni rekord należący do Kareema Abdula-Jabbara. Zakończył sezon zdobywając średnio 20 punktów na mecz. Po tym wydarzeniu przeszedł na emeryturę na dobre.
Obecnie jest właścicielem drużyny Charlotte Hornets (dawniej Charlotte Bobcats, przemianowanej w sezonie 14/15 na Charlotte Hornets).
Chicago Bulls i Washington Wizards z szacunku do Jordana usunęli numer 23 ze swoich koszulek.
Życie osobiste
We wrześniu 1989 roku ożenił się z Juanitą Vanoy, z którą ma dwóch synów (Jeffrey Michael i Marcus James) i córkę (Jasmine). Para rozwiodła się w 2006 roku, a Juanita otrzymała ugodę o wartości 168 milionów dolarów. W 2006 roku jego była kochanka Karla Knafel oskarżyła go o bycie ojcem jej dziecka, ale testy wykazały, że jest inaczej.
Jest jedną z najbardziej znanych twarzy mediów, współpracował z takimi firmami jak Nike, Coca-Cola, Chevrolet czy McDonald’s. Firma odzieżowa Nike stworzyła jego własną submarkę o nazwie „Air Jordan”, która odniosła wielki sukces. Jordan jest również zaangażowany w inne branże.
Był bliskim przyjacielem piosenkarza Michaela Jacksona. W 1992 roku pojawił się nawet u boku Jacksona w jego teledysku do singla Jam z albumu Dangerous. Klip ma tematykę koszykarską, a na jego końcu Jordan uczy się od Jacksona swoich ikonicznych kroków tanecznych. W 1996 roku wystąpił w filmie Kosmiczny Mecz.
AIR JORDAN
Choć w 2003 roku zakończył aktywną karierę zawodową, jego marka jest wciąż żywa i cieszy się rosnącą popularnością. Prawie trzydzieści lat temu związał się z Nike, która pod jego nazwiskiem wypuściła dziesiątki modeli w setkach kolorów trampek Jordan. Dzięki temu, że po 2005 roku marka Nike stała się znacznie tańsza, a jej ogólne obroty wzrosły, stał się on, jak na ironię, najbardziej dochodowym sportowym emerytem 2015 roku.