Grappling jest formą zapasów, w której zapaśnik dąży do postawienia przeciwnika w sytuacji, w której nacisk zmusi go do poddania walki. Używa techniki znanej pod angielskim terminem submisson. Są to przede wszystkim techniki z walki na ziemi – grappling (blokady), duszenia, łamanie. Grappling jest w zasadzie sportową wersją MMA, która nie pozwala na zadawanie ciosów ani kopnięć.
Definicja / etymologia
Grappling to angielski termin, który można przetłumaczyć jako zapasy. Jednak przez wiele lat angielskim słowem na określenie grapplingu było „wrestling”. Powodem, dla którego w języku angielskim rozróżnia się dwa terminy: grappling i wrestling, jest szczegółowa analiza różnych stylów zapaśniczych. To ostatnie nie jest szczegółowo opisane w języku polskim. Na przykład różnice między olimpijskimi zapasami grecko-rzymskimi a judo nie różnią się praktycznie niczym w postawie zapaśniczej (jeśli pominiemy różne metody grapplingu, trzymania i rzadziej spotykane poddania z postawy).
Problem pojawia się w momencie gdy zapaśnicy przechodzą do walki na ziemi. W zapasach grecko-rzymskich celem zapaśnika w walce na ziemi jest doprowadzenie przeciwnika do pozycji łopatkowej, zwanej zapaśniczą. W judo celem zapaśnika w walce na ziemi jest doprowadzenie przeciwnika do pozycji uległej, tzn. doprowadzenie go do niewygodnej, często bolesnej pozycji poprzez nacisk, w której on się poddaje lub traci przytomność. W judo nie ma więc łopatek w walce w parterze, a angielski termin na tę metodę walki to grappling.
W Polsce znane są dwa style zapaśnicze: grecko-rzymskie zapasy olimpijskie i judo. Słowo zapasy jest używane w odniesieniu do obu stylów zapaśniczych, odpowiednio wrestlingu i judo. Trudność pojawia się w przypadku ćwiczeń judo. Polscy judocy wprowadzili potoczne wyrażenie „walczyć” na określenie praktyki judo, tzn. judocy walczą, a zapaśnicy się siłują. W żadnym z polskich opracowań nie pojawia się jednak termin walka jako możliwe tłumaczenie angielskiego terminu grappling. Słowniki tłumaczą grappling jako zapasy.
Grappling jako sport
W grapplingu zapaśnicy zaczynają w stójce i używają chwytów zapaśniczych (knockdown, shove, roll, flip, deflection), aby sprowadzić przeciwnika na ziemię i zmusić go do poddania walki. Dlatego walki toczą się przez większość czasu na ziemi, ale są też sposoby, by zmusić przeciwnika do poddania się w walce w stójce.
Historia
Grappling jest młodym sportem. Utworzony w 1998 roku w Abu Dhabi i wzorowany na MMA, jest uważany za pierwszy duży turniej. Rodzina Sheikha Nahyana ma swój wkład w organizację turnieju. Największą organizacją grapplingową jest amerykańska NAGA, która organizuje turnieje na całym świecie. Jej śladem podąża inna amerykańska organizacja Grapplers Quest. Z wyjątkiem kilku przerw grappling jest częścią FILA (obecnie UWW) od 2007 roku.
Popularność
Grappling jest bardzo popularny w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, gdzie jego opanowanie jest uważane za wstęp do profesjonalnej klatki. Co więcej, Brazylijczycy są jednymi z najbardziej utytułowanych grapplerów, ale bardziej wolą swoje BJJ. Kiedy organizacja zapaśnicza FILA organizuje turnieje mistrzowskie, w czołówce znajdują się Polacy i narody południowe (Włosi, Francuzi, Hiszpanie, Grecy). W republikach postsowieckich grappling, z jego wysokim poziomem zapaśniczym, nie zdobył dużej popularności kosztem sambo.