Dogfrisbee to sport uprawiany wspólnie z psami. Przewodnik i pies tworzą zespół. Prowadzący rzuca dysk, a pies musi go złapać w powietrzu. Z psem wykonuje się także sztuczki. Dogfrisbee jest odpowiednie dla psów z instynktem łowieckim. Frisbee nie powinno mieć ostrych krawędzi i powinno być łatwe do trzymania przez psa. Dogfrisbee może być grane przez psy wszystkich rozmiarów.
Historia
Pochodzenie frisbee jest ściśle związane z plackami. W rzeczywistości pierwsze talerze do rzucania były okrągłymi blachami, na których pieczono placki. Wkrótce potem wyprodukowano pierwsze plastikowe frisbee.
Ojcem Dog Frisbee jest Amerykanin Alex Stein, który 4 lipca 1971 roku dostał whippeta i nazwał go Ashley (popielaty) od jego popielatego koloru. Jako doświadczony gracz frisbee szybko zauważył, że on również jest zafascynowany talerzem i skacze po niego nawet na dziewięć stóp.
Ale decydujący moment nastąpił 5 sierpnia 1974 roku, kiedy w Los Angeles odbył się mecz baseballowy pomiędzy Dodgers i Reds. W przerwie Alex i Ashley szturmem wdarli się na boisko i zaczęli grać we Frisbee na oczach wypełnionych po brzegi trybun. Ashley zachwycił tysiące widzów swoją szybkością i skokami, by złapać talerz. Center fielder Jimmy Wynn z drużyny gospodarzy dał nawet do zrozumienia, że pies byłby lepszy od niego. Początkowo ochrona stadionu nie interweniowała, dopiero gdy Alex zakończył występ po ośmiu minutach i skierował się do wyjścia, został zatrzymany. Ashley nie mogła za nim nadążyć i zgubiła się w tłumie. Błąkał się przez kolejne trzy dni, zanim zauważyła go rodzina z Long Beach i przygarnęła. Alexowi udało się ściągnąć Ashley dzięki ogłoszeniom w telewizji i radiu, a szczęśliwy pies skoczył na sześć stóp, by ich przywitać. Tylko rodzina, która znalazła Ashley i ich pudel, który już przyzwyczaił się do swojego nowego przyjaciela, pozostała smutna…
Alex i Ashley stali się sławni dosłownie z dnia na dzień. Byli gośćmi w wielu programach telewizyjnych, pojawiali się na okładkach magazynów, a Ashley wystąpiła nawet w nominowanym do Oscara filmie dokumentalnym… Ponadto trzykrotnie wygrał Mistrzostwa Świata Dog Frisbee, a jego imieniem nazwano najbardziej prestiżowe wydarzenie w tym sporcie – The Ahsley Whippet Invitational.
Ashley zmarł w ramionach swojego właściciela w wieku 14 lat. Grał we Frisbee do 13 roku życia. O jego śmierci donosiły niemal wszystkie media w Stanach Zjednoczonych.
Zasady gry we frisbee dla psa
Dogfrisbee nie jest objęte parasolem żadnej centralnej organizacji, ale w Europie jest powszechnie rozgrywane według zasad trzech amerykańskich organizacji:
- USDDN
- UFO
- Skyhoundz
W dogfrisbee istnieje kilka różnych dyscyplin, które można podzielić na dwie kategorie: zawody dystansowe i freestyle.
Quadruped
Quadruped jest konkursem eliminacyjnym w rzucie długim. Jest to jedyne wydarzenie, w którym mężczyźni i kobiety rywalizują osobno. Zawodnicy najpierw wykonują jeden rzut dyskiem bez psa i zostają podzieleni na cztery grupy według swoich wyników. Każda drużyna w grupie ma trzy próby na najdłuższy możliwy do złapania rzut, najgorsza drużyna odpada, a pozostałe postępują w ten sam sposób, aż do momentu, gdy z każdej grupy wyłoni się jedna zwycięska drużyna. Zwycięzcy poszczególnych grup będą następnie rywalizować ze sobą w ten sam sposób.
TimeTrial
W odległości 20 jardów od linii startu wyznacza się drugą linię. Zadaniem drużyny jest złapanie i dwukrotne przeniesienie dysku rzuconego nad tą linią w jak najkrótszym czasie.
DogDartbee
Na 20 jardów od linii startu znajduje się środek tarczy. Cel składa się z czterech okręgów: środkowy ma średnicę 0,5 jarda, drugi 2,5 jarda, trzeci 4,5 jarda, a zewnętrzny 6,5 jarda. Ocena opiera się na tym, gdzie lądują przednie łapy psa: za krążek złapany w centrum drużyna otrzymuje 100 punktów, w strefie 2 50 punktów, w strefie 3 30 punktów, a w strefie 4 10 punktów. Jeśli pies wyląduje w innej strefie każdą łapą, liczy się strefa z niższym wynikiem. Wyjątkiem jest strefa centralna, gdzie wystarczy lądowanie jedną stopą. Każda drużyna wykonuje trzy rundy po trzy rzuty, punkty są sumowane i osiem najlepszych drużyn awansuje do półfinałów. Z tego miejsca do finału awansują cztery drużyny.
Super Pro Toss & Fetch
Trasa podzielona jest na pięć stref na całej swojej długości. Drużyna nie otrzyma punktów za złapanie dysku w odległości 0-10 jardów, 1 punkt w odległości 10-20 jardów, 2 punkty w odległości 20-30 jardów, 3 punkty w odległości 30-40 jardów i 4 punkty powyżej 40 jardów. Dodatkowa strefa o szerokości 5 jardów biegnie środkiem boiska w poprzek pozostałych stref; zaczyna się na 10 jardach, a kończy na 50 jardach. Dodatkowe 0.5 punktu jest dodawane do wyniku drużyny za złapanie dysku w tej środkowej strefie. Złapanie dysku w strefie skoku również dodaje 0.5 punktu. Drużyna ma 90 sekund na zdobycie jak największej liczby punktów, przy czym tylko pięć najlepszych prób liczy się do końcowego wyniku. Maksymalna liczba zdobytych punktów wynosi zatem 25.
Freestyle
Freestyle jest najbardziej atrakcyjną i najtrudniejszą dyscypliną w dogfrisbee. Jego zasady i metody oceniania różnią się nieco w zależności od organizacji.
W przypadku USDDN drużyna ma 10 dysków, 2 minuty i wybraną przez siebie muzykę, aby wykonać swoją rutynę. Ich występy są oceniane przez czterech sędziów. Pierwszy sędzia obserwuje psa – jego zainteresowanie dyskoteką, zdolności sportowe, umiejętność aportowania itp. Drugi sędzia obserwuje zawodników – różnorodność rzutów, jakie demonstrują, ich wykorzystanie pola gry, umiejętność sprawnego podnoszenia rozrzuconych dysków itp. Trzeci sędzia obserwuje elementy drużynowe – overs (przeskoczenie psa nad zawodnikiem), vaults (odbicie się psa od ciała zawodnika), multiple (min. 3 dyski złapane w szybkim tempie), dog catch (złapanie psa w skoku), ruch na odległość kierunkową (min. 4 dyski po kolei złapane przez psa w większej odległości od zawodnika, np. w kole wokół zawodnika), team movement (wspólny ruch psa i przewodnika, np. wspólne obroty) i passing (dwa przejścia przewodnika w linii prostej). Czwarty sędzia liczy, ile dysków pies złapał i ile spudłował. Każdy sędzia może przyznać drużynie maksymalnie 10 punktów, co oznacza, że najwyższy możliwy wynik to 40.
Na zawodach nie ma freestyle’u jako osobnej dyscypliny. Jest też konkurencja „frisbee”, która składa się z dwóch rund freestyle’u i jednej rundy Toss & Fetch (taka sama jak Super Pro Toss & Fetch, ale bez strefy środkowej). Aby stosunek freestyle : Toss & Fetch był równy 80 : 20, liczba punktów za każdą rundę freestyle’u jest mnożona przez 1,5. Następnie wszystkie punkty są sumowane.
Istnieją trzy kategorie w stylu freestyle:
- starterzy – od 18 miesięcy, bez obowiązkowego elementu skoku w dal, czas trwania rutyny 1 minuta 30 sekund
- open – od 18 miesięcy, długość rutyny 2 minuty
- bonsai – dla psów o wysokości w kłębie do 38 cm, czas trwania rutyny 2 minuty (kategoria nie musi być otwarta)